29.6.07

Ποιος θα αναλάβει πολιτική ευθύνη για την καταστροφή του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας;



WWF HELLAS


Αθήνα, 29-6-07


Αν και είναι νωρίς για να έχουμε μια ολοκληρωμένη εκτίμηση του μεγέθους της καταστροφής από την πυρκαγιά που ακόμα εξελίσσεται στην Πάρνηθα, πρόκειται σίγουρα για ένα συγκλονιστικό πλήγμα στο σημαντικότερο οικολογικό θησαυρό της Αττικής.


Για όλους εμάς που γνωρίζουμε την περιοχή και δουλεύουμε για την προστασία του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας, η σημερινή είναι μια μέρα τραγική. Οι πρώτες εκτιμήσεις δείχνουν ολοκληρωτική καταστροφή σε τοποθεσίες, στις οποίες οι επιστημονική ομάδα του WWF Ελλάς έχει ξεκινήσει την καταγραφή του πληθυσμού του κόκκινου ελαφιού της Πάρνηθας, όπως η Αγία Τριάδα και ο ΣΕΓΑΣ.


Αν και είναι νωρίς για να επιρρίψουμε ευθύνες, ειδικά όταν γνωρίζουμε την αυτοθυσία και προσωπική ευαισθησία των πυροσβεστών σε τέτοιες κρίσιμες καταστάσεις, υπάρχουν ανοιχτά ερωτήματα: πώς ξέφυγε η πυρκαγιά που ξεκίνησε από τα Δερβενοχώρια, 15km μακριά, και από δήθεν ελεγχόμενη, μέσα σε ελάχιστη ώρα, ξέφυγε από κάθε έλεγχο και έκαψε τον Εθνικό Δρυμό; Φαίνεται πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο η καταστολή, αλλά ο κύκλος πρόληψη-καταστολή-αποκατάσταση και προστασία για το οποίο δεν έχουν παρθεί οι κατάλληλες πολιτικές αποφάσεις.


Η καταστροφή στην Πάρνηθα είναι απλώς η κορυφή μιας πυραμίδας τέτοιων ανεξέλεγκτων καταστάσεων, που κάθε ξηρό και θερμό καλοκαίρι καταστρέφουν το δασικό πλούτο της χώρας. Δεκάδες ταυτόχρονες πύρινες κρίσεις που δοκιμάζουν τα όρια των δυνατοτήτων της κρατικής μηχανής, αναδεικνύουν τις τεράστιες αδυναμίες μας στον τομέα της διαχείρισης κρίσεων και μας θυμίζουν ότι η επίλυση των μεγάλων ζητημάτων διαχείρισης και προστασίας του φυσικού πλούτου της χώρας εξακολουθεί να μένει στα πολιτικά αζήτητα.


«Οι ώρες κρίσης προφανώς δεν προσφέρονται για συγκρούσεις αλλά μόνο για σύνεση και συμπαράσταση σε όσους βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της πυρόσβεσης», δηλώνει ο διευθυντής του WWF Ελλάς, Δημήτρης Καραβέλλας, «Οφείλουμε όμως να δώσουμε έμφαση στην πρόληψη, δηλαδή στη σωστή και ολοκληρωμένη θεσμική θωράκιση των δασών και δασικών εκτάσεων και στην απόλυτη προστασία τους μετά την καταστροφή. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τις απαράδεκτες κυβερνητικές πρωτοβουλίες για αναθεώρηση του άρθρου 24, την κατάπτυστη τροπολογία του κατέθεσε ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης για νομιμοποίηση αυθαιρέτων στα δάση, την πολιτική επιλογή για καθυστέρηση της ολοκλήρωσης του δασολογίου, που απλά ενισχύουν όσους βλέπουν στα δάση της χώρας μας την ευκαιρία για πλουτισμό. Με αφορμή αυτή την καταστροφή που υποβαθμίζει ευθέως την καθημερινότητα όλων των κατοίκων του λεκανοπεδίου, υπάρχει περίπτωση να δούμε την πρώτη στα ελληνικά χρονικά σαφή ανάληψη ευθυνών για περιβαλλοντική καταστροφή από την πολιτική ηγεσία της χώρας;», καταλήγει ο κ. Καραβέλλας.


Η ηγεσία μας το οφείλει αυτό σε όλους τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι έχουν κατακλύσει το τηλεφωνικό κέντρο του WWF Ελλάς ρωτώντας με ποιον τρόπο μπορούν να προσφέρουν εθελεοντικά, ώστε να διασωθεί ό,τι ακόμα είναι δυνατό.


Διαβάστε εδώ στοιχεία για τον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας.

Περισσότερες πληροφορίες:

Δημήτρης Καραβέλλας, Διευθυντής WWF Ελλάς d.karavellas@wwf.gr

Μαρίτα Παντέρη, Υπεύθυνη Τύπου WWF Ελλάς m.panteri@wwf.gr

1. Ο Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας αποτελεί μία από τις πλέον πολύτιμες φυσικές περιοχές της χώρας, καθώς φιλοξενεί μία τεράστια ποικιλία ζώων και φυτών –κάποια από τα οποία ενδημικά-, ενώ αποτελεί και το τελευταίο σημαντικό καταφύγιο για το Κόκκινο Ελάφι. Πέρα από την οικολογική αξία, ο Δρυμός είναι εξαιρετικά πολύτιμος για την ποιότητα ζωής του μισού σχεδόν πληθυσμού της χώρας που κατοικεί στο λεκανοπέδιο και στηρίζεται στην ύπαρξη του δάσους για τον καθαρό αέρα, τη εξισορρόπηση της θερμοκρασίας, την προστασία από τα πλημμυρικά φαινόμενα αλλά και την απόδραση από την ασφυκτική ζωή της πόλης. Έτσι μόνο σαν εφιάλτης θα μπορούσε να αποδοθεί η αίσθηση όλων μας από την χθεσινή εικόνα της ραγδαίας καταστροφής του πολυτιμότερου ίσως μέρους του εθνικού Δρυμού, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και κάποιους από τους σημαντικότερους βιοτόπους για την πανίδα του βουνού.

2. Η πυρκαγιά είναι ένα εξαιρετικά σύνθετο φαινόμενο και οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της στην πανίδα, τη χλωρίδα και τη λειτουργία των οικοσυστημάτων δεν μπορεί να εκτιμηθεί εύκολα και επιπόλαια. Αν και είναι σχεδόν βέβαιο ότι σε βάθος χρόνου το κατεστραμμένο περιβάλλον θα ανακάμψει σταδιακά εάν η φύση αφεθεί να λειτουργήσει, είναι εξίσου βέβαιο ότι αυτό δε θα συμβεί ποτέ εάν δεν φροντίσουμε να προφυλάξουμε αποτελεσματικά τον ορεινό όγκο από τις διάφορες πιέσεις που θα αρχίσουν πολύ σύντομα να ασκούνται. Μέχρι, παρ’ όλα να ανακάμψει το οικοσύστημα, το σίγουρο είναι ότι όλοι οι κάτοικοι της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου θα νιώσουμε στο πετσί μας την υποβάθμιση αυτής της σημαντικότατης περιοχής: Μέσα από την αντίστοιχη υποβάθμιση της ποιότητας του αέρα στην πόλη, την άνοδο της μέσης θερινής θερμοκρασίας, αλλά και τα πλημμυρικά φαινόμενα που πιθανότατα θα βιώσουμε το χειμώνα σε νέες περιοχές.

Προκήρυξη


Η παραπάνω προκήρυξη στάλθηκε προς δημοσίευση στο blog μας μετά από τα γνωστά γεγονότα του Οκτωβρίου του 2009. Το blog θέλοντας να προασπίσει το δικαίωμα της ελευθεροτυπίας και της ελεύθερης έκφρασης την δημοσίευσε.



Η (προφανώς) φανταστική προκήρυξη θα μπορούσε να έχει ήδη αποδειχθεί αληθινή. Η οργή του κόσμου είναι έκδηλη, προς όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις που έχουν περάσει γιατί: α) Δεν υπάρχει καμία ουσιαστική στρατηγική προστασίας των δασών και β) Οι διεφθαρμένες υπηρεσίες αφήνουν να ολοκληρωθεί το έγκλημα, δίνοντας άδειες και επιτρέποντας την οικοδόμηση μέσα σε καμένα δάση, αποχαρακτηρίζοντας παράλληλα τις περιοχές απο "δασικές" σε οτιδήποτε άλλο επιτρέπει την δόμηση, παρέχοντας ηλεκτρικό και τηλεφωνία σε αυθαίρετες κατοικίες μέσα στα καμένα δάση κλπ.

Η απάντηση στο πρόβλημα τι πρέπει να γίνει, είναι μία: Άμεση κατεδάφιση (απο το κράτος και όχι απο την οργάνωση 28 Ιούνη!) όλων των αυθαιρέτων κατοικιών σε περιοχές που ήταν παλαιότερα δασικές και κάηκαν, με βάση αεροφωτογραφίες του 1945. Γιατί αλλιώς, η εναλλακτική λύση μπορεί να είναι κάποια σαν την φανταστική προκήρυξη που δημοσιεύσαμε.

28.6.07

10 απαντήσεις για την εκτροπή του Αχελώου




Τ. Γεωργιοπούλου, εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 24-06-2007

Ένα τεράστιο έργο που δρομολογήθηκε για να ποτιστεί ο διψασμένος, λόγω βαμβακιού και κατασπατάλησης, θεσσαλικός κάμπος

Γιατί η Θεσσαλία δεν έχει νερό; Ο άλλοτε σιτοβολώνας της χώρας, ο εύφορος θεσσαλικός κάμπος πώς έφτασε να διψά;

Η εντατική μονοκαλλιέργεια βαμβακιού, η αλόγιστη σπατάλη του νερού σε συνδυασμό με την υπερχρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, τα χρήματα των επιδοτήσεων που διοχετεύτηκαν χωρίς προγραμματισμό και ενημέρωση στη Θεσσαλία, μόλυναν τον Πηνειό, «ήπιαν» έως τον πάτο τα υπόγεια νερά, στέρεψαν τις πηγές. Ένα φαραωνικών διαστάσεων έργο, η εκτροπή του Αχελώου, έχει αποφασιστεί για να ποτιστεί ο κουρασμένος από την υπερεκμετάλλευση κάμπος, και να διαιωνιστεί ουσιαστικά η υπάρχουσα κατάσταση. Οι αγρότες δεν ξέρουν ή έστω δεν θέλουν να ξέρουν. Δεν ξέρουν ότι το νερό θα πρέπει να πληρώνεται όσο αξίζει, δεν ξέρουν ότι οι επιδοτήσεις τελειώνουν, δεν ξέρουν ότι το βαμβάκι δεν έχει μέλλον, δεν ξέρουν τι να κάνουν. Υπάρχουν όμως αυτοί που ξέρουν.

Οι επιστήμονες, οι ειδικοί, οι εμπλεκόμενοι, εκείνοι που θίγονται και αυτοί που ωφελούνται, στους οποίους απευθύνθηκε η «Κ» για να απαντήσει στις παρακάτω ερωτήσεις. Και βέβαια υπάρχουν και οι πολιτικοί που ξέρουν και μπορούν να αποφασίσουν. Είκοσι πέντε χρόνια συγκρούσεων και υποσχέσεων, τουλάχιστον 720 εκατομμύρια ευρώ, περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα, για να εκτραπεί ο Αχελώος, το ποτάμι που κάποιοι ελπίζουν να σβήσει τη φωτιά που καίει χρόνια τώρα στο θεσσαλικό κάμπο. Αν κάθε χώρα έχει τους μύθους της, τότε σίγουρα το βαμβάκι και η έλλειψη νερού στη Θεσσαλία και η εκτροπή του Αχελώου είναι ένας ελληνικός μύθος. Μήπως ήρθε η ώρα να δούμε την πραγματικότητα; Η Θεσσαλία έχει πολύ βαμβάκι αλλά λίγο νερό. Μήπως, πριν φέρουμε πολύ νερό από μακριά, πρέπει να συζητήσουμε τι θα κάνουμε με το βαμβάκι;

1. Τι σημαίνει καλλιέργεια βαμβακιού και γιατί είναι τόσο «σημαντική» για τη Θεσσαλία; Σημαίνει χρήματα και μάλιστα εύκολα χρήματα. Το 1979 η βαμβακοκαλλιέργεια κάλυπτε 1,3 εκατ. στρέμματα στην Ελλάδα, το 1989 έφτασε τα 2,7 εκατ. στρεμ. και το 1995 εκτοξεύτηκε στα 4,4 εκατ. στρεμ. - περίπου το 50% των αρδευόμενων εκτάσεων στη χώρα και το 1/3 της γεωργικής γης. Η «ανάπτυξη» αυτή, που στηριζόταν στις κοινοτικές επιδοτήσεις, οδήγησε στη δημιουργία ενός δικτύου συμφερόντων και πολιτικών εξαρτήσεων. Η διεθνής τιμή του βαμβακιού δεν ξεπερνά τα 18-20 λεπτά (60-70 δραχμές) το κιλό και οι Έλληνες βαμβακοπαραγωγοί πολλές φορές έφτασαν να παίρνουν τα τετραπλάσια με την επιδότηση. Όταν η ποσότητα της παραγωγής ξεπέρασε τις κοινοτικές απαιτήσεις, δηλαδή το όριο παραγωγής για το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση έδινε επιδότηση, άρχισαν τα προβλήματα και οι γνωστές σε όλους κινητοποιήσεις των βαμβακοπαραγωγών. Αν και η ελληνική παραγωγή βαμβακιού αποτελεί μόνο το 2% της παγκόσμιας, είναι φανερό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιθυμεί τη συνέχισή της για διάφορους λόγους. Σύντομα, το ελληνικό βαμβάκι -όχι και πολύ καλής ποιότητας πλέον, είναι η αλήθεια- θα κληθεί να αντιμετωπίσει την αγορά χωρίς την ασπίδα της επιδότησης και τότε τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στη Θεσσαλία.

2. Γιατί η Θεσσαλία δεν έχει νερό; Περισσότερο βαμβάκι σημαίνει περισσότερα χρήματα. Όμως για να βλαστήσει περισσότερο βαμβάκι (μια εξαιρετικά υδροβόρα καλλιέργεια), χρειάζεται περισσότερο νερό, όλο και περισσότερο νερό. Έτσι ο κάμπος έφτασε να διαθέτει 30.000 γεωτρήσεις και οι αγρότες να αντλούν νερό από τα 350 μέτρα βάθος σε σχέση με τα 35 που ήταν ο μέσος όρος το 1970. Σε κάποια σημεία, μάλιστα, φτάνει και τα 800 μέτρα σήμερα. Παράλληλα, τα υπόγεια νερά της Θεσσαλίας εμφανίζουν μεγάλες συγκεντρώσεις νιτρικών λόγω της υπερλίπανσης, ενώ το σύστημα άρδευσης κάθε άλλο παρά αποδοτικό ήταν και είναι. Εκτιμάται ότι το 40-50% του νερού με το οποίο ποτίζονται τα χωράφια χάνεται. Ακόμα και σήμερα, παρά το γεγονός ότι το νερό στη Θεσσαλία ως «είδος υπό εξαφάνιση», πρέπει (σύμφωνα με την οδηγία 2060 για το νερό) να κοστίζει ακριβά, πετιέται από τα κανόνια και χύνεται στον δρόμο ή εξατμίζεται. Σήμερα, με τις πλέον συντηρητικές εκτιμήσεις, το υδατικό έλλειμμα στη Θεσσαλία κυμαίνεται μεταξύ 1.000 και 1.500 εκατ. κυβικών μέτρων το χρόνο, σύμφωνα με στοιχεία του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

3. Η εκτροπή του Αχελώου είναι λοιπόν η λύση; Κατ' αρχάς πρέπει να αποφασιστεί αν το βαμβάκι είναι η «λύση» για την αγροτική παραγωγή του εύφορου (;) Θεσσαλικού κάμπου. Όπως όλα δείχνουν, δεν είναι, γιατί το βαμβάκι δεν μπορεί να σταθεί στην αγορά χωρίς επιδότηση. Κατά συνέπεια πρέπει να αποφασιστεί τι θα το αντικαταστήσει και πόσο νερό θα χρειαστεί. Όμως, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ούτε το νερό του Αχελώου διαχρονικά έχει υπολογιστεί. Ακόμα χειρότερα, δεν έχει σχεδιαστεί το αρδευτικό δίκτυο που θα υποδεχθεί και θα αξιοποιήσει το νερό που θα φτάσει στη Θεσσαλία. «Το νερό θα πέσει απλά στον Πηνειό και οι αγρότες με σωλήνες θα παίρνουν νερό και θα αρδεύουν όσο θέλουν», λέει ο κ. Γιώργος Πολίτης, δικηγόρος εξειδικευμένος σε θέματα χωροταξίας και περιβάλλοντος, που ασχολείται εδώ και 20 χρόνια με την εκτροπή του Αχελώου.

4. Τι λένε εκείνοι που θα στερηθούν τον Αχελώο ή τουλάχιστον τμήμα του; Οι Αιτωλοακαρνάνες ξεσηκώθηκαν μόλις άκουσαν για το έργο. Στις κινητοποιήσεις τους, μάλιστα, οφείλεται η αλλαγή σχεδίων και η λεγόμενη στροφή προς τη μικρή εκτροπή που προβλέπει τη διοχέτευση στη Θεσσαλία ποσότητας 600 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού, του μισού απ' ό,τι αρχικά είχε εξαγγελθεί. «Η Θεσσαλία να διαχειρίζεται τα δικά της και να μη ζητά να σπαταλήσει και όσα δεν της ανήκουν», λένε χαρακτηριστικά. «Συνασπισμός Φορέων της Αιτωλοακαρνανίας» που αντιτίθεται στο έργο ανέθεσε την εκπόνηση ολοκληρωμένης μελέτης για την αξιολόγηση των επιπτώσεων της εκτροπής του Αχελώου. Η μελέτη ολοκληρώθηκε το 2004 με τη συμμετοχή 18 επιστημόνων. Πραγματοποιήθηκε από το γραφείο «ENVIPLAN - Γ. Θ. Τσεκούρας & Συνεργάτες», με το οποίο συνεργάστηκε ομάδα επιστημόνων του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών με επικεφαλής τον Αν. Καθ. Λεωνίδα Λουλούδη και το Γραφείο Οικονομικών Μελετών «ECOPLAN», που εκτός από το περιβαλλοντικό μετρά και το κοινωνικό κόστος του έργου. Για ακόμα μια φορά ένας νομός φτωχός, η Αιτωλοκαρνανία (έχει ένα από τα χαμηλότερα κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη χώρα), θα πρέπει να θυσιαστεί για έναν πλούσιο νομό. Ακόμα περισσότερο, τεράστιοι εθνικοί πόροι (η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δέχεται να χρηματοδοτήσει το έργο), δεσμεύονται για χάρη μιας και μόνης περιφέρειας.

5. Πόσο «κοστίζει» το έργο περιβαλλοντικά; Σύμφωνα με την ίδια μελέτη, το περιβαλλοντικό κόστος για την Αιτωλοακαρνανία και τις λιμνοθάλασσες Αιτωλικού και Μεσολογγίου θα είναι μεγάλο. Ασφαλώς η μείωση της παροχής του νερού ενός ποταμού δεν μπορεί παρά να έχει αρνητική επίδραση σε όλες τις περιοχές από τις οποίες περνά. Στις εκβολές του Αχελώου ήδη μπαίνει αλμυρό νερό που φτάνει πολλά χιλιόμετρα μέσα στο ποτάμι. Το φαινόμενο αυτό ασφαλώς θα ενταθεί και αυτό θα δημιουργήσει προβλήματα στην άρδευση αλλά και όλο το οικοσύστημα της περιοχής. Οι υγρότοποι της Αιτωλοκαρνανίας σαφώς θα επηρεαστούν, με αποτέλεσμα τη μετανάστευση ή και εξαφάνιση ειδών. Το μικροκλίμα της περιοχής των έργων θα αλλάξει και το τοπίο θα υποστεί ισχυρή αλλοίωση. Ακόμα και οι πηγές του Αχελώου εκτιμάται ότι θα δίνουν λιγότερο νερό. Το νερό του Αχελώου, μέσα από μια παράξενη αντίληψη για την προστασία του περιβάλλοντος, θα χρησιμοποιηθεί για να θεραπευτεί ο Πηνειός, ένα από τα περισσότερο ρυπασμένα ποτάμια της Ευρώπης, εφόσον δέχεται τις απορροές από τις καλλιέργειες (λιπάσματα και φυτοφάρμακα) αλλά και τα απόβλητα τυροκομείων και άλλων βιομηχανικών μονάδων.

6. Πόσο κοστίζει η εκτροπή σε χρήμα; Ακριβώς κανείς δεν γνωρίζει, γιατί μέσα στα 24 χρόνια που έχουν περάσει από τον αρχικό σχεδιασμό του έργου πολλά έχουν αλλάξει και κυρίως το κόστος του. Άλλωστε η πολεμική που έχει δεχθεί το έργο της εκτροπής οδήγησε συχνά στο να γίνονται κινήσεις, αν όχι εν κρυπτώ, σίγουρα με μειωμένη δημοσιότητα. Σύμφωνα με τις πλέον πρόσφατες ανακοινώσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ, συνολικά το έργο έχει στοιχίσει περισσότερο από 500 εκατομμύρια ευρώ -το φράγμα της Μεσοχώρας, το φράγμα της Συκιάς και μέρος της σήραγγας, περίπου 12 χλμ. σε σύνολο 17,5- και έχουν προϋπολογιστεί άλλα 220 εκατ. ευρώ για την ολοκλήρωσή του. Βέβαια, σε αυτό το κόστος δεν υπολογίζεται η δαπάνη για το αρδευτικό έργο που πρέπει να γίνει ώστε να υποδεχθεί το νερό του Αχελώου, και το οποίο εκτιμάται ότι θα είναι ανάλογο αυτού της εκτροπής.

7. Η ΔΕΗ συμφωνεί ή διαφωνεί με το έργο; Με όρους καθαρά οικονομικοτεχνικούς η ΔΕΗ θα έπρεπε να διαφωνεί με το έργο, και αυτή ήταν η αρχική της θέση. Καθώς όμως δεν είναι ιδιωτική εταιρεία αλλά είναι προσδεδεμένη στο άρμα του κράτους, σιγά σιγά άλλαξε άποψη. Η αρχική διαφωνία βασιζόταν στο γεγονός ότι θα μειωνόταν η ενεργειακή απόδοση των υδροηλεκτρικών φραγμάτων που υπάρχουν στον Αχελώο (Καστράκι, Στράτος και Νεοχώρι) λόγω της εκτροπής. Όμως οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί Μεσοχώρας και Συκιάς θα «αποζημίωναν» την εταιρεία που τελικά δέχθηκε να στηρίξει το έργο. Υπολογίζεται ότι η συνολική παραγωγή ρεύματος από τον Αχελώο θα είναι κατά 4% λιγότερη. Όμως έτσι και αλλιώς τα δεδομένα δεν λένε ψέματα. Στη Μεσοχώρα η ΔΕΗ έχει επενδύσει κεφάλαιο ύψους 400 εκατ. ευρώ. Ένα «εργοστάσιο φάντασμα» που θα μπορούσε να λειτουργεί από το 2001 στέκεται στην περιοχή και περιμένει το νερό του Αχελώου χάνοντας 25.000.000 ευρώ τον χρόνο... Υπολογίζεται ότι θα λειτουργήσει το 2009. Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο έργο θα μπορούσε να λειτουργήσει ανεξάρτητα από την εκτροπή.

8. Οι κάτοικοι της Μεσοχώρας, του χωριού που θα βυθιστεί στα νερά της εκτροπής, τι θα κάνουν; Δεν ξέρουν. Τους είπαν να μείνουν στο «υπόλοιπο» χωριό, αυτό που θα μείνει στην επιφάνεια, τους είπαν να φύγουν, τους είπαν ότι θα τους αποζημιώσουν, αλλά δεν ξέρουν με πόσα. Χρόνια τώρα περιμένουν. Η Μεσοχώρα είναι το κεφαλοχώρι της περιοχής, κτισμένη στις όχθες του ποταμού Αχελώου, που θα την πνίξει όταν ολοκληρωθεί η εκτροπή. Έχει Ταχυδρομείο, Αγροτική Τράπεζα και μετρά περίπου 200 μόνιμους κατοίκους τον χειμώνα, ένα ζωντανό ορεινό χωριό που ζει τη μοίρα ενός τόπου που δεν ξέρει αν αύριο θα σβηστεί από τον χάρτη. Να φτιάξεις την πλατεία ή δεν αξίζει τον κόπο; Το καλοκαίρι οι Μεσοχωρίτες γίνονται περισσότεροι γιατί έρχονται και οι κτηνοτρόφοι. Ο κ. Γιώργος Χονδρός, που έχει αναλάβει εδώ και είκοσι χρόνια το δύσκολο έργο της εκπροσώπησης των κατοίκων του χωριού που βρίσκεται «ανάμεσα», όπως λέει και το όνομά του, σημειώνει ότι υπάρχουν κάποιοι, «κυρίως αυτοί που λείπουν και έχουν κληρονομήσει κάποια στρέμματα», που προτιμούν την αποζημίωση. Οι άλλοι θέλουν να μείνουν στον τόπο τους. «Εμείς πιστεύουμε ότι θα νικήσουμε», λέει και «ας είμαστε τόσο μικροί. Έχουμε γίνει πολύ δύσκολος αντίπαλος για τη ΔΕΗ».

9. Γιατί οι πολιτικοί επιμένουν να γίνει; Και μόνο το γεγονός ότι η απόφαση για την εκτροπή του Αχελώου ανακοινώθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου στην επέτειο του Κιλελέρ το 1983, δείχνει την πολιτική σημασία που του αποδίδεται. Στη Θεσσαλία, εδώ και δύο δεκαετίες η φήμη για το έργο έχει αποκτήσει μυθικές διαστάσεις και προβάλλεται ως λύση όλων των προβλημάτων. Οι πολιτικοί της εκάστοτε κυβέρνησης, ειδικά όταν επισκέπτονται τη Θεσσαλία, φροντίζουν πάντα να πουν κάτι υπέρ της εκτροπής. Τελευταίος υπέρμαχός της, ο νυν υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Γιώργος Σουφλιάς φαίνεται ότι έχει βάλει στοίχημα να ολοκληρωθούν τα έργα. Όπως είναι λογικό πάντως, έπειτα από τόσα χρόνια υποσχέσεων ο πολιτικός που θα τολμήσει να μιλήσει για εξοικονόμηση νερού και καλύτερες πρακτικές αξιοποίησης του νερού στη θέση του έργου του Αχελώου, θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από πολιτικό θάρρος.

10. Αφού το ΣτΕ έχει σταματήσει πολλές φορές το έργο, πώς τελικά συνεχίζεται; Ακριβώς επειδή οι πολιτικοί το θέλουν, βρίσκουν τρόπους να το προχωρήσουν ή έστω να δείξουν ότι το προχωρούν. Έξι φορές το έργο έχει συζητηθεί στα δικαστήρια και τέσσερις έχει μπλοκαριστεί από το ΣτΕ. Όμως κάθε φορά υπάρχει ένα παράθυρο που μένει ανοιχτό. Μόλις πρόσφατα, το καλοκαίρι του 2006, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Γιώργος Σουφλιάς, για να παρακάμψει τον σκόπελο του ΣτΕ, πέρασε δύο τροπολογίες που αφορούσαν την έγκριση περιβαλλοντικών όρων για το φράγμα της Συκιάς σε νόμο που αφορούσε το κτηματολόγιο. Έτσι κατοχυρώθηκε εκ νέου η δημοπρασία που είχε πραγματοποιηθεί και προχωρούν τα έργα στη Συκιά. Εκτιμάται πάντως ότι θα ολοκληρωθεί σε διάστημα 6-7 χρόνων

27.6.07

Αισίως 46 οι ελληνικοί οργανισμοί καταχωρημένοι στο Ευρωπαϊκό Μητρώο EMAS

Καταρχήν τι είναι το EMAS;

Το Σύστημα Οικολογικής Διαχείρισης και Ελέγχου (EMAS) είναι ένας μηχανισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω του οποίου αναγνωρίζονται οι οργανισμοί εκείνοι που βελτιώνουν τις περιβαλλοντικές τους επιδόσεις σε διαρκή βάση. Βασίζεται στο διεθνές πρότυπο ISO 14001. Η συμμετοχή στο EMAS είναι εθελοντική. Το Συστήμα βασίζεται στον Κανονισμό (ΕΚ) 761/2001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Στόχοι του EMAS είναι:

  • η προώθηση της συνεχούς βελτίωσης των περιβαλλοντικών επιδόσεων όλων των οργανισμών που εδρεύουν στην Ευρώπη, δημοσίων και ιδιωτικών
  • η αναγνώριση των οργανισμών εκείνων που έχουν υιοθετήσει συστήματα περιβαλλοντικής διαχείρισης και έχουν φροντίσει και για την εξωτερική πιστοποίησή τους και
  • η γνωστοποίηση της περιβαλλοντικής προόδου των οργανισμών αυτών στο ευρύτερο κοινό τόσο για επιβράβευση των ιδίων όσο και για την ενθάρρυνση και άλλων να ακολουθήσουν στον ίδιο δρόμο

Η συμμετοχή στο EMAS επιβεβαιώνεται με τη χρήση του λογότυπου του EMAS







Οι ελληνικοί οργανισμοί που έχουν πιστοποιηθεί και καταχωρηθεί στο μητρώο είναι (τελευταία ενημέρωση Dec 2006):

EL-000005 ERGATEX S.A.

EL-000007 H.Q.F. S.A.

EL-000008 SANCO Katsieris bros S.A.

EL-000011 VODAFONE-PANAFON

EL-000012 AKTOR S.A.

EL-000013 Parcotechniki - V. Lialios

EL-000014 FROS BETON S.A.

EL-000015 SCOT S.A.

EL-000016 ELVITYL S.A.

EL-000017 ASPHALTOP S.A.

EL-000018 PIPE LIFE HELLAS S.A.

EL-000019 KRI-KRI S.A.

EL-000020 ANASTASSIOS FANIS S.A.

EL-000021 Copper - S.&A. Digaletos

EL-000022 TSIMIS S.A.

EL-000023 VARANGIS AVEPE S.A.

EL-000024 KARAHALIOS-ALUXAL AVEE

EL-000025 ILVA-G.N. KAROUZAKIS AVETE

EL-000026 Pyramis S.A.

EL-000027 A. Tokos - Ch. Paraskevopoulos AVE

EL-000028 Mathios Refractories S.A.

EL-000029 Chis. Keridis Sons OE

EL-000030 Halcor S.A.

EL-000031 Thessaloniki Textiles S.A.

EL-000032 University of Macedonia, Economic and Social Sciences

EL-000033 Druckfarben Hellas AEVE

EL-000035 Papapanagiotou AVEEA - DROMEAS

EL-000036 Emporotechniki Enosi S.A.

EL-000037 Bitros Steel S.A.

EL-000038 DORAL

EL-000039 Fidias Hellas S.A.

EL-000040 VIVECHROM S.A.

EL-000041 PRIOVOLOS

EL-000042 V Drama S.A.

EL-000043 Plessio AETAVE

EL-000044 vacontios S.A.

EL-000045 MEVACO S.A.

EL-000046 Tsoumas Bros. S.A.

EL-000047 BERLING S.A.

EL-000048 SEKAP S.A.

EL-000049 BIO S.A.

EL-000050 Hellenic Environmental Center S.A.

EL-000051 CYCLON Hellas S.A.

EL-000052 Hellenic Saltworks S.A.

EL-000056 Municipality of Amaroussion

EL-000058 ION S.A., Cocoa and Chocolate Manufacturers

Με μια πρώτη ματιά θα μπορούσε κάποιος να πει ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις αρχίζουν να ενδιαφέρονται για το περιβάλλον, αφού η υιοθέτηση ενός τέτοιου Περιβαλλοντικού Συστήματος εκτός από εθελοντική έχει και κάποιο κόστος για τις εταιρείες. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων εφαρμόζει ένα τέτοιο σύστημα μόνο εάν επιδοτηθεί από το κράτος ή από την ΕΕ. Και όποιος κινείται στους χώρους της βιομηχανίας ή εν γένει στο χώρο των επιχειρήσεων, το περιβάλλον είναι ο τελευταίος παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει τις επιχειρηματικές αποφάσεις. Αυτό που δεν γνωρίζουν όμως στις επιχειρήσεις είναι ότι ένα σωστά δομημένο και εφαρμοσμένο Σύστημα εκτός από το κύρος που προσδίδει σε μια επιχείρηση, μπορεί να επιφέρει και οικονομικό όφελος.

Η κατάσταση πάντως στην Ελλάδα αναφορικά με τις βιομηχανίες και την σχέση τους με το περιβάλλον είναι αποκαρδιωτική έως εξοργιστική. Όχι μόνο απορρίπτουν ένα (ούτως ή άλλως εθελοντικό) Σύστημα Περιβαλλοντικής Διαχείρισης, αλλά δεν λαμβάνουν ούτε τα στοιχειώδη μέτρα για την προστασία του Περιβάλλοντος. Οι διεφθαρμένες κρατικές υπηρεσίες συγκαλύπτουν τεράστια περιβαλλοντικά εγκλήματα που εξόφθαλμα λαμβάνουν χώρα σε πολλές περιοχές τις Ελλάδας.