Οι εκπρόσωποι των 190 χωρών του πλανήτη που συναντήθηκαν στο Μπαλί, στο πλαίσιο της διακυβερνητικής διάσκεψης για τις κλιματικές αλλαγές, είχαν στόχο να χαράξουν κατευθυντήριες γραμμές, πρακτικά έναν «οδικό χάρτη» που θα οδηγήσει ύστερα από δύο χρόνια σε συγκεκριμένα μέτρα πολιτικής που θα αντικαταστήσουν το Πρωτόκολλο του Κιότο, που λήγει σε τέσσερα χρόνια.
Η διάσκεψη έληγε την Παρασκευή και παρατάθηκε για να βρεθεί ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής μεταξύ των τριών ομάδων κρατών - Ηνωμένες Πολιτείες, Ευρωπαϊκή Ενωση, αναπτυσσόμενες χώρες (βλέπε Κίνα, Ινδία, Βραζιλία) που έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα και άλλες προσδοκίες. Οι κυβερνήσεις, παραβλέποντας ότι ο πλανήτης είναι το κοινό μας σπίτι, παραγνωρίζοντας ότι οι επιστήμονες φοβούνται πως πλησιάζουμε στο σημείο χωρίς επιστροφή, παζάρευαν επί δύο εβδομάδες ποσοστά ρύπανσης και δολάρια, χρονοδιαγράμματα και δεσμεύσεις, χωρίς να υπολογίζουν ότι το κόστος θα το πληρώσουμε τελικά όλοι, αναπτυγμένοι και υπανάπτυκτοι, πλούσιοι και φτωχοί.
Διεθνείς οργανισμοί και ινστιτούτα κύρους υπογράμμισαν ότι μπορεί οι φτωχοί να πληρώσουν αρχικά μεγαλύτερο τίμημα από την επερχόμενη καταστροφή, όμως, τελικά, η άνοδος της θερμοκρασίας που οφείλεται στην αύξηση των εκπομπών των αερίων τα οποία προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου θα συμπαρασύρει τους πάντες. Ο βασικός υπαίτιος για το αδιέξοδο που επικρατούσε μέχρι το βράδυ της Παρασκευής είχε ονοματεπώνυμο. Ο Αλ Γκορ, που πήγε στο Μπαλί απευθείας από το Οσλο με το Νόμπελ Ειρήνης ανά χείρας, κατονόμασε τον Τζορτζ Μπους.
Δώστε χρόνο μέχρι τις εκλογές (Νοέμβριος 2008) και τότε θα υπάρχει άλλη κατάσταση, είπε ο Γκορ, όμως ο χρόνος κυλάει αντίστροφα. Πόσω μάλλον που κανείς δεν εγγυάται ότι μετά τον Νοέμβριο του 2008 θα υπάρχει πραγματική αλλαγή στην αμερικανική στάση. Και πέρα απ' αυτό, είναι μάλλον υποτιμητικό και παράλογο να εξαρτάται η επιβίωση στον πλανήτη μας από την ψήφο των αμερικανών πολιτών.
Ο πλανήτης δεν μπορεί να περιμένει τον Τζορτζ Μπους. Η λύση της τελευταίας στιγμής που προσπαθούσαν να πετύχουν οι διαπραγματευτές ήταν να συνταχθούν οι 190 χώρες γύρω από την πιο ισορροπημένη πλατφόρμα της Ε.Ε., που προβλέπει δέσμευση όλων των κρατών, να μειωθούν οι εκπομπές αερίων από 25 έως 40%, μέχρι το 2020, με έτος βάσης το 1990. Προκειμένου να συναινέσει και η Ουάσιγκτον (το μαύρο πρόβατο της διάσκεψης), ο προεδρεύων ινδονήσιος υπουργός Περιβάλλοντος πρότεινε να τεθεί ως ποσοστό στόχος να μειωθούν οι εκπομπές αερίων κατά 50% σε σχέση με το 1990, αλλά αυτό να γίνει σε βάθος χρόνου, έως το 2050.
Με γνώμονα τις ΗΠΑ
Τελικά η συμβιβαστική λύση της τελευταίας στιγμής που πέτυχαν οι ευρωπαίοι και αμερικανοί διαπραγματευτές ήταν να συμπεριληφθεί στο τελικό κείμενο της διακήρυξης της συνόδου στο Μπαλί μία υποσημείωση που αναφέρει ότι «απαιτείται σοβαρός περιορισμός των εκπομπών καυσαερίων», χωρίς αναφορά συγκεκριμένων ποσοστών. Οι επιστήμονες που πήραν μέρος στη διάσκεψη του Μπαλί, ήταν σαφείς. Τώρα είναι η ώρα για δράση, δεν χωράνε καθυστερήσεις. Απαιτούνται συγκεκριμένα μέτρα και δεσμεύσεις για τη μετά Κιότο εποχή κι όχι ευχολόγια.
Ομως ο συμβιβασμός των «εμπολέμων» στο Μπαλί είναι βήμα πολύ σημαντικό, αλλά εντελώς μετέωρο. Οι πραγματικές διαπραγματεύσεις θα διεξαχθούν τα επόμενα δύο χρόνια και εκεί ο συμβιβασμός θα είναι ακόμη δυσκολότερος.
Οι ΗΠΑ αντιδρούν βασικά σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη δέσμευση και θέλουν οι αλλαγές να γίνουν σε εθελοντική βάση. Πιστοί σε μια λογική μόνης υπερδύναμης, θεωρούν κάθε συνθήκη που τους περιορίζει, στενό κορσέ, εμπόδιο στην ανάπτυξή τους. Παραγνωρίζουν όμως ότι η άνοδος της θερμοκρασίας θα φέρει τέτοιο τσουνάμι αλλαγών στον κόσμο, που ο όρος υπερδύναμη θα είναι πια κενό γράμμα για όλους.
Εγκυροι πανεπιστημιακοί, διεθνείς οργανώσεις, νομπελίστες ερευνητές ήταν σαφέστατοι στο Μπαλί και περιέγραψαν με τα μελανότερα χρώματα το νεφελώδες σήμερα και το εφιαλτικό αύριο.
Η άνοδος της θερμοκρασίας δυστυχώς επιβεβαιώθηκε. Τα τελευταία 20 χρόνια ανέβηκε η μέση θερμοκρασία στη Γη κατά 0,7 βαθμούς Κελσίου και ήδη προκάλεσε τήξη πάγων στους πόλους, ακραία καιρικά φαινόμενα, ξηρασία στις δυτικές πολιτείες της Αμερικής, άνοδο των νερών στον Ειρηνικό, όπου κινδυνεύουν νησιά με εξαφάνιση, ερημοποίηση στην Κίνα. Μαύρες προβλέψεις
Στο άμεσο μέλλον η Γη κινδυνεύει με άνοδο των θαλάσσιων υδάτων από ένα μέχρι και τρία μέτρα, παρατεταμένη ξηρασία που θα αφανίσει καλλιέργειες και μπορεί να οδηγήσει σε λιμό τεράστιες περιοχές του πλανήτη. Από τις λίγες θετικές πλευρές που άφησε πίσω του το Μπαλί, είναι η δέσμευση όλων των κρατών να αντιμετωπίσουν το μεγάλο πρόβλημα της αποψίλωσης των δασών, που συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Κάθε χρόνο αποψιλώνονται δάση έκτασης όση η Ελλάδα. Αν συνεχίσουμε με αυτόν τον ρυθμό, σε μία εικοσαετία το τροπικό δάσος-πνεύμονας ασπίδα στο φαινόμενο του θερμοκηπίου θα υπάρχει μόνο σε φωτογραφίες. Με τη Βρετανία να πρωτοστατεί, οι 190 χώρες συντάχθηκαν με την πρόταση της Ε.Ε. να δημιουργηθεί ένα ταμείο με αρχικό κεφάλαιο 200 εκατ. ευρώ για να προστατευτούν τα δάση. Ομως, αν αναλογιστεί κανείς ότι απαιτούνται περί τα τρία δισ. ευρώ ετησίως για να επιτευχθεί πλήρως ο στόχος ακόμη κι αυτή η θετική απόφαση είναι σταγόνα στον ωκεανό.
www.enet.gr
Η διάσκεψη έληγε την Παρασκευή και παρατάθηκε για να βρεθεί ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής μεταξύ των τριών ομάδων κρατών - Ηνωμένες Πολιτείες, Ευρωπαϊκή Ενωση, αναπτυσσόμενες χώρες (βλέπε Κίνα, Ινδία, Βραζιλία) που έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα και άλλες προσδοκίες. Οι κυβερνήσεις, παραβλέποντας ότι ο πλανήτης είναι το κοινό μας σπίτι, παραγνωρίζοντας ότι οι επιστήμονες φοβούνται πως πλησιάζουμε στο σημείο χωρίς επιστροφή, παζάρευαν επί δύο εβδομάδες ποσοστά ρύπανσης και δολάρια, χρονοδιαγράμματα και δεσμεύσεις, χωρίς να υπολογίζουν ότι το κόστος θα το πληρώσουμε τελικά όλοι, αναπτυγμένοι και υπανάπτυκτοι, πλούσιοι και φτωχοί.
Διεθνείς οργανισμοί και ινστιτούτα κύρους υπογράμμισαν ότι μπορεί οι φτωχοί να πληρώσουν αρχικά μεγαλύτερο τίμημα από την επερχόμενη καταστροφή, όμως, τελικά, η άνοδος της θερμοκρασίας που οφείλεται στην αύξηση των εκπομπών των αερίων τα οποία προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου θα συμπαρασύρει τους πάντες. Ο βασικός υπαίτιος για το αδιέξοδο που επικρατούσε μέχρι το βράδυ της Παρασκευής είχε ονοματεπώνυμο. Ο Αλ Γκορ, που πήγε στο Μπαλί απευθείας από το Οσλο με το Νόμπελ Ειρήνης ανά χείρας, κατονόμασε τον Τζορτζ Μπους.
Δώστε χρόνο μέχρι τις εκλογές (Νοέμβριος 2008) και τότε θα υπάρχει άλλη κατάσταση, είπε ο Γκορ, όμως ο χρόνος κυλάει αντίστροφα. Πόσω μάλλον που κανείς δεν εγγυάται ότι μετά τον Νοέμβριο του 2008 θα υπάρχει πραγματική αλλαγή στην αμερικανική στάση. Και πέρα απ' αυτό, είναι μάλλον υποτιμητικό και παράλογο να εξαρτάται η επιβίωση στον πλανήτη μας από την ψήφο των αμερικανών πολιτών.
Ο πλανήτης δεν μπορεί να περιμένει τον Τζορτζ Μπους. Η λύση της τελευταίας στιγμής που προσπαθούσαν να πετύχουν οι διαπραγματευτές ήταν να συνταχθούν οι 190 χώρες γύρω από την πιο ισορροπημένη πλατφόρμα της Ε.Ε., που προβλέπει δέσμευση όλων των κρατών, να μειωθούν οι εκπομπές αερίων από 25 έως 40%, μέχρι το 2020, με έτος βάσης το 1990. Προκειμένου να συναινέσει και η Ουάσιγκτον (το μαύρο πρόβατο της διάσκεψης), ο προεδρεύων ινδονήσιος υπουργός Περιβάλλοντος πρότεινε να τεθεί ως ποσοστό στόχος να μειωθούν οι εκπομπές αερίων κατά 50% σε σχέση με το 1990, αλλά αυτό να γίνει σε βάθος χρόνου, έως το 2050.
Με γνώμονα τις ΗΠΑ
Τελικά η συμβιβαστική λύση της τελευταίας στιγμής που πέτυχαν οι ευρωπαίοι και αμερικανοί διαπραγματευτές ήταν να συμπεριληφθεί στο τελικό κείμενο της διακήρυξης της συνόδου στο Μπαλί μία υποσημείωση που αναφέρει ότι «απαιτείται σοβαρός περιορισμός των εκπομπών καυσαερίων», χωρίς αναφορά συγκεκριμένων ποσοστών. Οι επιστήμονες που πήραν μέρος στη διάσκεψη του Μπαλί, ήταν σαφείς. Τώρα είναι η ώρα για δράση, δεν χωράνε καθυστερήσεις. Απαιτούνται συγκεκριμένα μέτρα και δεσμεύσεις για τη μετά Κιότο εποχή κι όχι ευχολόγια.
Ομως ο συμβιβασμός των «εμπολέμων» στο Μπαλί είναι βήμα πολύ σημαντικό, αλλά εντελώς μετέωρο. Οι πραγματικές διαπραγματεύσεις θα διεξαχθούν τα επόμενα δύο χρόνια και εκεί ο συμβιβασμός θα είναι ακόμη δυσκολότερος.
Οι ΗΠΑ αντιδρούν βασικά σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη δέσμευση και θέλουν οι αλλαγές να γίνουν σε εθελοντική βάση. Πιστοί σε μια λογική μόνης υπερδύναμης, θεωρούν κάθε συνθήκη που τους περιορίζει, στενό κορσέ, εμπόδιο στην ανάπτυξή τους. Παραγνωρίζουν όμως ότι η άνοδος της θερμοκρασίας θα φέρει τέτοιο τσουνάμι αλλαγών στον κόσμο, που ο όρος υπερδύναμη θα είναι πια κενό γράμμα για όλους.
Εγκυροι πανεπιστημιακοί, διεθνείς οργανώσεις, νομπελίστες ερευνητές ήταν σαφέστατοι στο Μπαλί και περιέγραψαν με τα μελανότερα χρώματα το νεφελώδες σήμερα και το εφιαλτικό αύριο.
Η άνοδος της θερμοκρασίας δυστυχώς επιβεβαιώθηκε. Τα τελευταία 20 χρόνια ανέβηκε η μέση θερμοκρασία στη Γη κατά 0,7 βαθμούς Κελσίου και ήδη προκάλεσε τήξη πάγων στους πόλους, ακραία καιρικά φαινόμενα, ξηρασία στις δυτικές πολιτείες της Αμερικής, άνοδο των νερών στον Ειρηνικό, όπου κινδυνεύουν νησιά με εξαφάνιση, ερημοποίηση στην Κίνα. Μαύρες προβλέψεις
Στο άμεσο μέλλον η Γη κινδυνεύει με άνοδο των θαλάσσιων υδάτων από ένα μέχρι και τρία μέτρα, παρατεταμένη ξηρασία που θα αφανίσει καλλιέργειες και μπορεί να οδηγήσει σε λιμό τεράστιες περιοχές του πλανήτη. Από τις λίγες θετικές πλευρές που άφησε πίσω του το Μπαλί, είναι η δέσμευση όλων των κρατών να αντιμετωπίσουν το μεγάλο πρόβλημα της αποψίλωσης των δασών, που συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Κάθε χρόνο αποψιλώνονται δάση έκτασης όση η Ελλάδα. Αν συνεχίσουμε με αυτόν τον ρυθμό, σε μία εικοσαετία το τροπικό δάσος-πνεύμονας ασπίδα στο φαινόμενο του θερμοκηπίου θα υπάρχει μόνο σε φωτογραφίες. Με τη Βρετανία να πρωτοστατεί, οι 190 χώρες συντάχθηκαν με την πρόταση της Ε.Ε. να δημιουργηθεί ένα ταμείο με αρχικό κεφάλαιο 200 εκατ. ευρώ για να προστατευτούν τα δάση. Ομως, αν αναλογιστεί κανείς ότι απαιτούνται περί τα τρία δισ. ευρώ ετησίως για να επιτευχθεί πλήρως ο στόχος ακόμη κι αυτή η θετική απόφαση είναι σταγόνα στον ωκεανό.
www.enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου