ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΟΥΦΛΙΑΣ - Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ - 2004 - σήμερα
Ο κ. Γιώργος Σουφλιάς έχει κρατήσει από το τίτλο του υπουργείου του μόνο τα «δημόσια έργα», αφήνοντας το περιβάλλον στα αζήτητα και υποτάσσοντας και τη χωροταξία στο «ρίαλ εστέιτ» και την άγρια οικονομική ανάπτυξη, όπως έδειξε και το σχέδιο Χωροταξικού για τον Τουρισμό που παρουσίασε. Η επιμονή του στην καταστροφική εκτροπή του Αχελώου είναι παροιμιώδης, ενώ οι Φορείς Διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών βρίσκονται στον αέρα, χωρίς στελέχη και χρήματα. Θετικό σημείο η προώθηση του εργοστάσιου επεξεργασίας στην Ψυττάλεια.
ΒΑΣΩ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ - Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ - 2001 -2004
Η κ. Βάσω Παπανδρέου διετέλεσε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κατά την κρίσιμη περίοδο προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων, όταν το περιβάλλον και οι ελεύθεροι χώροι δέχθηκαν πολλά πλήγματα. Με πραξικοπηματικό ΠΔ άλλαξε τους συντελεστές δόμησης για να κτιστούν ολυμπιακά μεγαθήρια, όπως στο Μαρούσι. Στο Γουδί και στο Άλσος Βεΐκου κτίστηκαν τεράστια στάδια, αντί για λυόμενες εγκαταστάσεις. Τον Ιανουάριο 2004 ανακοίνωσε την πρόθεση της κυβέρνησης Σημίτη να πολεοδομηθούν 1.000 στρέμματα του «μητροπολιτικού πάρκου» του Ελληνικού.
ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ - Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ - 1993 -2001
Ο κ. Κώστας Λαλιώτης έμεινε στην ιστορία ως ο υπουργός των «μεγάλων έργων», τα οποία όμως ελάχιστη σχέση είχαν με το περιβάλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το αεροδρόμιο στα Σπάτα, που σηματοδότησε μια ολόκληρη επέκταση της Αθήνας στα Μεσόγεια χωρίς σχέδιο και υποδομές. Το 1998 μεγάλες εκτάσεις της Πεντέλης εντάχθηκαν στο Σχέδιο Πόλης. Ο βιολογικός καθαρισμός της Ψυττάλειας δεν ολοκληρώθηκε μέχρι την τελική φάση επεξεργασίας, με αποτέλεσμα μεγάλο περιβαλλοντικό και οικονομικό κόστος. Οσο για την ανακύκλωση; Αγνωστη λέξη για το ΥΠΕΧΩΔΕ.
Αριστερά: ναι μεν, αλλά...
Και τα κόμματα της Αριστεράς; Πολλά από τα αιτήματα του οικολογικού κινήματος περιλαμβάνονται στο πρόγραμμά τους ή υποστηρίχθηκαν στη Βουλή. Συμμετείχαν ή υποστήριξαν κινητοποιήσεις και συλλογικές δραστηριότητες για την προστασία του περιβάλλοντος. Παρ' όλα αυτά, δεν έχουν πείσει ότι διαθέτουν ένα συνεκτικό πρόγραμμα για ένα διαφορετικό ολοκληρωμένο μοντέλο ανάπτυξης, που θα σέβεται το περιβάλλον και τη Φύση. Μερικές φορές μάλιστα, δείχνουν δέσμια της παλιάς λογικής της ανάπτυξης «προς όφελος του λαού» (και σε βάρος της Φύσης), η οποία εκτός των άλλων χρεοκόπησε στις χώρες του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Ετσι, για παράδειγμα, το ΚΚΕ υποστηρίζει την εκτροπή του Αχελώου και τη χρήση του λιγνίτη. Ο Συνασπισμός, από την άλλη, παίρνει σωστές θέσεις στο Κοινοβούλιο στα κεντρικά ζητήματα (Αχελώος, δάση, αυθαίρετα, χρήσεις γης, ελεύθεροι χώροι). Ωστόσο, δεν φαίνεται να έχει μια ολοκληρωμένη αντίληψη για το περιβάλλον. Συχνά συνθηματολογεί και γενικολογεί, με αποτέλεσμα το οικολογικό λάβαρο που σηκώνει, ιδιαίτερα πριν τις εκλογικές αναμετρήσεις, να μοιάζει με σημαία ευκαιρίας. Ισως γιατί τις περισσότερες φορές οι προσεγγίσεις του σε ένα κατ' εξοχήν πολιτικό θέμα παίρνουν χαρακτήρα ηθικό, συναισθηματικό ή αισθητικό.
Στις εκλογές συμμετέχουν και συλλογικότητες της πολιτικής οικολογίας, όπως για παράδειγμα οι Οικολόγοι Πράσινοι που κατεβαίνουν αυτόνομα. Οικολογικές κινήσεις συνεργάζονται με τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ενώ οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο του Μετώπου Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Οι οικολογικές πολιτικές οργανώσεις έχουν τα ζητήματα του περιβάλλοντος στην πρώτη γραμμή, αλλά μένει να αποδειχθεί και η δική τους ικανότητά να τα εντάξουν σε ένα συνολικό πολιτικό και κοινωνικό πρόγραμμα, καθώς και να αποκτήσουν μια σχετική ευρεία κοινωνική βάση στήριξης.
"Οίκο" Καθημερινής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου