Το eco-reflections σας εύχεται χαρούμενες γιορτές και ο νέος χρόνος να φέρει στη ζωή σας όλα όσα επιθυμείτε. Είθε στο τέλος της επόμενης χρονιάς να μπορούμε να ατενίσουμε το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία για το περιβάλλον.
26.12.07
Η Νέα Υόρκη δείχνει τον δρόμο
Ένα εξαιρετικά φιλόδοξο σχέδιο για την προστασία του περιβάλλοντος θέτουν σε εφαρμογή οι Αρχές της Νέας Υόρκης, δίνοντας το καλό παράδειγμα και για τις υπόλοιπες πόλεις των ΗΠΑ. Στόχος, η μείωση των εκπομπών αερίου κατά 30% μέχρι το 2030.
Όπως σημειώνει ο ανταποκριτής του BBC στη Νέα Υόρκη, η πρώτη συμβολική κίνηση έγινε ήδη: το χριστουγεννιάτικο δένδρο στο Κέντρο Ροκφέλερ (στολίδι της πόλης) φέρει πλέον λάμπες εξοικονόμησης ενέργειας. Επόμενος στόχος, η αλλαγή του φωτισμού στη γέφυρα του Μπρούκλιν.
Παράλληλα, τα περιπολικά και τα οχήματα της Πυροσβεστικής θα αντικατασταθούν από υβριδικά οχήματα. Το ίδιο θα συμβεί -τουλάχιστον πιλοτικά σε πρώτο στάδιο- και για τα απορριματοφόρα.
Σειρά θα πάρουν και τα σχολικά συγκροτήματα της πόλης με στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας και θα ακολουθήσουν οι πολυδάπανοι από κάθε άποψη ουρανοξύστες.
Υπενθυμίζεται ότι στην πρόσφατη Διάσκεψη του Μπαλί για το Κλίμα, οι 180 χώρες -μεταξύ αυτών και οι ΗΠΑ- αποφάσισαν να υιοθετήσουν έναν «Οδικό Χάρτη», ο οποίος περιλαμβάνει διαπραγματεύσεις δύο ετών με στόχο ένα νέο Κιότο το 2009.
Στο τελικό κείμενο έγινε αναφορά στην ανάγκη περιορισμού των εκπομπών αερίου και στη χρηματοδότηση των φτωχών του πλανήτη, ώστε να υιοθετήσουν «καθαρότερες» μορφές τεχνολογίας.
Ο «Οδικός Χάρτης» θα οδηγήσει σε μία νέα Διάσκεψη για το Κλίμα, περί τα τέλη του 2009, στη Δανία.
ΣΗΜ: Σίγουρα οι αλλαγές αυτές δεν θα σώσουν τον πλανήτη απο τις επερχόμενες αλλαγές του κλίματος. Είναι όμως μια αρχή στην σωστή κατεύθυνση και μάλιστα απο την πλέον διάσημη πόλη του κόσμου
www.in.gr
www.in.gr
16.12.07
Κι αυτοί χαλαροί στα μέρη του Μπαλί
Οι εκπρόσωποι των 190 χωρών του πλανήτη που συναντήθηκαν στο Μπαλί, στο πλαίσιο της διακυβερνητικής διάσκεψης για τις κλιματικές αλλαγές, είχαν στόχο να χαράξουν κατευθυντήριες γραμμές, πρακτικά έναν «οδικό χάρτη» που θα οδηγήσει ύστερα από δύο χρόνια σε συγκεκριμένα μέτρα πολιτικής που θα αντικαταστήσουν το Πρωτόκολλο του Κιότο, που λήγει σε τέσσερα χρόνια.
Η διάσκεψη έληγε την Παρασκευή και παρατάθηκε για να βρεθεί ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής μεταξύ των τριών ομάδων κρατών - Ηνωμένες Πολιτείες, Ευρωπαϊκή Ενωση, αναπτυσσόμενες χώρες (βλέπε Κίνα, Ινδία, Βραζιλία) που έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα και άλλες προσδοκίες. Οι κυβερνήσεις, παραβλέποντας ότι ο πλανήτης είναι το κοινό μας σπίτι, παραγνωρίζοντας ότι οι επιστήμονες φοβούνται πως πλησιάζουμε στο σημείο χωρίς επιστροφή, παζάρευαν επί δύο εβδομάδες ποσοστά ρύπανσης και δολάρια, χρονοδιαγράμματα και δεσμεύσεις, χωρίς να υπολογίζουν ότι το κόστος θα το πληρώσουμε τελικά όλοι, αναπτυγμένοι και υπανάπτυκτοι, πλούσιοι και φτωχοί.
Διεθνείς οργανισμοί και ινστιτούτα κύρους υπογράμμισαν ότι μπορεί οι φτωχοί να πληρώσουν αρχικά μεγαλύτερο τίμημα από την επερχόμενη καταστροφή, όμως, τελικά, η άνοδος της θερμοκρασίας που οφείλεται στην αύξηση των εκπομπών των αερίων τα οποία προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου θα συμπαρασύρει τους πάντες. Ο βασικός υπαίτιος για το αδιέξοδο που επικρατούσε μέχρι το βράδυ της Παρασκευής είχε ονοματεπώνυμο. Ο Αλ Γκορ, που πήγε στο Μπαλί απευθείας από το Οσλο με το Νόμπελ Ειρήνης ανά χείρας, κατονόμασε τον Τζορτζ Μπους.
Δώστε χρόνο μέχρι τις εκλογές (Νοέμβριος 2008) και τότε θα υπάρχει άλλη κατάσταση, είπε ο Γκορ, όμως ο χρόνος κυλάει αντίστροφα. Πόσω μάλλον που κανείς δεν εγγυάται ότι μετά τον Νοέμβριο του 2008 θα υπάρχει πραγματική αλλαγή στην αμερικανική στάση. Και πέρα απ' αυτό, είναι μάλλον υποτιμητικό και παράλογο να εξαρτάται η επιβίωση στον πλανήτη μας από την ψήφο των αμερικανών πολιτών.
Ο πλανήτης δεν μπορεί να περιμένει τον Τζορτζ Μπους. Η λύση της τελευταίας στιγμής που προσπαθούσαν να πετύχουν οι διαπραγματευτές ήταν να συνταχθούν οι 190 χώρες γύρω από την πιο ισορροπημένη πλατφόρμα της Ε.Ε., που προβλέπει δέσμευση όλων των κρατών, να μειωθούν οι εκπομπές αερίων από 25 έως 40%, μέχρι το 2020, με έτος βάσης το 1990. Προκειμένου να συναινέσει και η Ουάσιγκτον (το μαύρο πρόβατο της διάσκεψης), ο προεδρεύων ινδονήσιος υπουργός Περιβάλλοντος πρότεινε να τεθεί ως ποσοστό στόχος να μειωθούν οι εκπομπές αερίων κατά 50% σε σχέση με το 1990, αλλά αυτό να γίνει σε βάθος χρόνου, έως το 2050.
Με γνώμονα τις ΗΠΑ
Τελικά η συμβιβαστική λύση της τελευταίας στιγμής που πέτυχαν οι ευρωπαίοι και αμερικανοί διαπραγματευτές ήταν να συμπεριληφθεί στο τελικό κείμενο της διακήρυξης της συνόδου στο Μπαλί μία υποσημείωση που αναφέρει ότι «απαιτείται σοβαρός περιορισμός των εκπομπών καυσαερίων», χωρίς αναφορά συγκεκριμένων ποσοστών. Οι επιστήμονες που πήραν μέρος στη διάσκεψη του Μπαλί, ήταν σαφείς. Τώρα είναι η ώρα για δράση, δεν χωράνε καθυστερήσεις. Απαιτούνται συγκεκριμένα μέτρα και δεσμεύσεις για τη μετά Κιότο εποχή κι όχι ευχολόγια.
Ομως ο συμβιβασμός των «εμπολέμων» στο Μπαλί είναι βήμα πολύ σημαντικό, αλλά εντελώς μετέωρο. Οι πραγματικές διαπραγματεύσεις θα διεξαχθούν τα επόμενα δύο χρόνια και εκεί ο συμβιβασμός θα είναι ακόμη δυσκολότερος.
Οι ΗΠΑ αντιδρούν βασικά σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη δέσμευση και θέλουν οι αλλαγές να γίνουν σε εθελοντική βάση. Πιστοί σε μια λογική μόνης υπερδύναμης, θεωρούν κάθε συνθήκη που τους περιορίζει, στενό κορσέ, εμπόδιο στην ανάπτυξή τους. Παραγνωρίζουν όμως ότι η άνοδος της θερμοκρασίας θα φέρει τέτοιο τσουνάμι αλλαγών στον κόσμο, που ο όρος υπερδύναμη θα είναι πια κενό γράμμα για όλους.
Εγκυροι πανεπιστημιακοί, διεθνείς οργανώσεις, νομπελίστες ερευνητές ήταν σαφέστατοι στο Μπαλί και περιέγραψαν με τα μελανότερα χρώματα το νεφελώδες σήμερα και το εφιαλτικό αύριο.
Η άνοδος της θερμοκρασίας δυστυχώς επιβεβαιώθηκε. Τα τελευταία 20 χρόνια ανέβηκε η μέση θερμοκρασία στη Γη κατά 0,7 βαθμούς Κελσίου και ήδη προκάλεσε τήξη πάγων στους πόλους, ακραία καιρικά φαινόμενα, ξηρασία στις δυτικές πολιτείες της Αμερικής, άνοδο των νερών στον Ειρηνικό, όπου κινδυνεύουν νησιά με εξαφάνιση, ερημοποίηση στην Κίνα. Μαύρες προβλέψεις
Στο άμεσο μέλλον η Γη κινδυνεύει με άνοδο των θαλάσσιων υδάτων από ένα μέχρι και τρία μέτρα, παρατεταμένη ξηρασία που θα αφανίσει καλλιέργειες και μπορεί να οδηγήσει σε λιμό τεράστιες περιοχές του πλανήτη. Από τις λίγες θετικές πλευρές που άφησε πίσω του το Μπαλί, είναι η δέσμευση όλων των κρατών να αντιμετωπίσουν το μεγάλο πρόβλημα της αποψίλωσης των δασών, που συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Κάθε χρόνο αποψιλώνονται δάση έκτασης όση η Ελλάδα. Αν συνεχίσουμε με αυτόν τον ρυθμό, σε μία εικοσαετία το τροπικό δάσος-πνεύμονας ασπίδα στο φαινόμενο του θερμοκηπίου θα υπάρχει μόνο σε φωτογραφίες. Με τη Βρετανία να πρωτοστατεί, οι 190 χώρες συντάχθηκαν με την πρόταση της Ε.Ε. να δημιουργηθεί ένα ταμείο με αρχικό κεφάλαιο 200 εκατ. ευρώ για να προστατευτούν τα δάση. Ομως, αν αναλογιστεί κανείς ότι απαιτούνται περί τα τρία δισ. ευρώ ετησίως για να επιτευχθεί πλήρως ο στόχος ακόμη κι αυτή η θετική απόφαση είναι σταγόνα στον ωκεανό.
www.enet.gr
Η διάσκεψη έληγε την Παρασκευή και παρατάθηκε για να βρεθεί ένας ελάχιστος κοινός παρονομαστής μεταξύ των τριών ομάδων κρατών - Ηνωμένες Πολιτείες, Ευρωπαϊκή Ενωση, αναπτυσσόμενες χώρες (βλέπε Κίνα, Ινδία, Βραζιλία) που έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα και άλλες προσδοκίες. Οι κυβερνήσεις, παραβλέποντας ότι ο πλανήτης είναι το κοινό μας σπίτι, παραγνωρίζοντας ότι οι επιστήμονες φοβούνται πως πλησιάζουμε στο σημείο χωρίς επιστροφή, παζάρευαν επί δύο εβδομάδες ποσοστά ρύπανσης και δολάρια, χρονοδιαγράμματα και δεσμεύσεις, χωρίς να υπολογίζουν ότι το κόστος θα το πληρώσουμε τελικά όλοι, αναπτυγμένοι και υπανάπτυκτοι, πλούσιοι και φτωχοί.
Διεθνείς οργανισμοί και ινστιτούτα κύρους υπογράμμισαν ότι μπορεί οι φτωχοί να πληρώσουν αρχικά μεγαλύτερο τίμημα από την επερχόμενη καταστροφή, όμως, τελικά, η άνοδος της θερμοκρασίας που οφείλεται στην αύξηση των εκπομπών των αερίων τα οποία προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου θα συμπαρασύρει τους πάντες. Ο βασικός υπαίτιος για το αδιέξοδο που επικρατούσε μέχρι το βράδυ της Παρασκευής είχε ονοματεπώνυμο. Ο Αλ Γκορ, που πήγε στο Μπαλί απευθείας από το Οσλο με το Νόμπελ Ειρήνης ανά χείρας, κατονόμασε τον Τζορτζ Μπους.
Δώστε χρόνο μέχρι τις εκλογές (Νοέμβριος 2008) και τότε θα υπάρχει άλλη κατάσταση, είπε ο Γκορ, όμως ο χρόνος κυλάει αντίστροφα. Πόσω μάλλον που κανείς δεν εγγυάται ότι μετά τον Νοέμβριο του 2008 θα υπάρχει πραγματική αλλαγή στην αμερικανική στάση. Και πέρα απ' αυτό, είναι μάλλον υποτιμητικό και παράλογο να εξαρτάται η επιβίωση στον πλανήτη μας από την ψήφο των αμερικανών πολιτών.
Ο πλανήτης δεν μπορεί να περιμένει τον Τζορτζ Μπους. Η λύση της τελευταίας στιγμής που προσπαθούσαν να πετύχουν οι διαπραγματευτές ήταν να συνταχθούν οι 190 χώρες γύρω από την πιο ισορροπημένη πλατφόρμα της Ε.Ε., που προβλέπει δέσμευση όλων των κρατών, να μειωθούν οι εκπομπές αερίων από 25 έως 40%, μέχρι το 2020, με έτος βάσης το 1990. Προκειμένου να συναινέσει και η Ουάσιγκτον (το μαύρο πρόβατο της διάσκεψης), ο προεδρεύων ινδονήσιος υπουργός Περιβάλλοντος πρότεινε να τεθεί ως ποσοστό στόχος να μειωθούν οι εκπομπές αερίων κατά 50% σε σχέση με το 1990, αλλά αυτό να γίνει σε βάθος χρόνου, έως το 2050.
Με γνώμονα τις ΗΠΑ
Τελικά η συμβιβαστική λύση της τελευταίας στιγμής που πέτυχαν οι ευρωπαίοι και αμερικανοί διαπραγματευτές ήταν να συμπεριληφθεί στο τελικό κείμενο της διακήρυξης της συνόδου στο Μπαλί μία υποσημείωση που αναφέρει ότι «απαιτείται σοβαρός περιορισμός των εκπομπών καυσαερίων», χωρίς αναφορά συγκεκριμένων ποσοστών. Οι επιστήμονες που πήραν μέρος στη διάσκεψη του Μπαλί, ήταν σαφείς. Τώρα είναι η ώρα για δράση, δεν χωράνε καθυστερήσεις. Απαιτούνται συγκεκριμένα μέτρα και δεσμεύσεις για τη μετά Κιότο εποχή κι όχι ευχολόγια.
Ομως ο συμβιβασμός των «εμπολέμων» στο Μπαλί είναι βήμα πολύ σημαντικό, αλλά εντελώς μετέωρο. Οι πραγματικές διαπραγματεύσεις θα διεξαχθούν τα επόμενα δύο χρόνια και εκεί ο συμβιβασμός θα είναι ακόμη δυσκολότερος.
Οι ΗΠΑ αντιδρούν βασικά σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη δέσμευση και θέλουν οι αλλαγές να γίνουν σε εθελοντική βάση. Πιστοί σε μια λογική μόνης υπερδύναμης, θεωρούν κάθε συνθήκη που τους περιορίζει, στενό κορσέ, εμπόδιο στην ανάπτυξή τους. Παραγνωρίζουν όμως ότι η άνοδος της θερμοκρασίας θα φέρει τέτοιο τσουνάμι αλλαγών στον κόσμο, που ο όρος υπερδύναμη θα είναι πια κενό γράμμα για όλους.
Εγκυροι πανεπιστημιακοί, διεθνείς οργανώσεις, νομπελίστες ερευνητές ήταν σαφέστατοι στο Μπαλί και περιέγραψαν με τα μελανότερα χρώματα το νεφελώδες σήμερα και το εφιαλτικό αύριο.
Η άνοδος της θερμοκρασίας δυστυχώς επιβεβαιώθηκε. Τα τελευταία 20 χρόνια ανέβηκε η μέση θερμοκρασία στη Γη κατά 0,7 βαθμούς Κελσίου και ήδη προκάλεσε τήξη πάγων στους πόλους, ακραία καιρικά φαινόμενα, ξηρασία στις δυτικές πολιτείες της Αμερικής, άνοδο των νερών στον Ειρηνικό, όπου κινδυνεύουν νησιά με εξαφάνιση, ερημοποίηση στην Κίνα. Μαύρες προβλέψεις
Στο άμεσο μέλλον η Γη κινδυνεύει με άνοδο των θαλάσσιων υδάτων από ένα μέχρι και τρία μέτρα, παρατεταμένη ξηρασία που θα αφανίσει καλλιέργειες και μπορεί να οδηγήσει σε λιμό τεράστιες περιοχές του πλανήτη. Από τις λίγες θετικές πλευρές που άφησε πίσω του το Μπαλί, είναι η δέσμευση όλων των κρατών να αντιμετωπίσουν το μεγάλο πρόβλημα της αποψίλωσης των δασών, που συμβάλλει σημαντικά στην αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.
Κάθε χρόνο αποψιλώνονται δάση έκτασης όση η Ελλάδα. Αν συνεχίσουμε με αυτόν τον ρυθμό, σε μία εικοσαετία το τροπικό δάσος-πνεύμονας ασπίδα στο φαινόμενο του θερμοκηπίου θα υπάρχει μόνο σε φωτογραφίες. Με τη Βρετανία να πρωτοστατεί, οι 190 χώρες συντάχθηκαν με την πρόταση της Ε.Ε. να δημιουργηθεί ένα ταμείο με αρχικό κεφάλαιο 200 εκατ. ευρώ για να προστατευτούν τα δάση. Ομως, αν αναλογιστεί κανείς ότι απαιτούνται περί τα τρία δισ. ευρώ ετησίως για να επιτευχθεί πλήρως ο στόχος ακόμη κι αυτή η θετική απόφαση είναι σταγόνα στον ωκεανό.
www.enet.gr
12.12.07
Παγκόσμιοι «ρύποι» ΗΠΑ - Κίνα
Καθώς η διάσκεψη για τις κλιματικές αλλαγές στο Μπαλί μπαίνει στην τελική ευθεία, γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι οι χώρες που ευθύνονται για τις περισσότερες εκπομπές άνθρακα είναι εκείνες που δεν προτίθενται να κάνουν παραχωρήσεις. ΗΠΑ και Κίνα αρνούνται τις υποχρεωτικές μειώσεις των εκπομπών και η Ουάσιγκτον χαράζει χωριστή πορεία προετοιμάζοντας συνομιλίες εκτός του πλαισίου του ΟΗΕ.
Οπως δήλωσε ο επικεφαλής της αμερικανικής αντιπροσωπείας στο Μπαλί, Χάρλαν Γουότσον, οι ΗΠΑ δεν είναι έτοιμες να δεσμευτούν σε αυτή τη φάση, αλλά θα παρουσιάσουν το δικό τους σχέδιο για την καταπολέμηση του φαινομένου του θερμοκηπίου ώς τα μέσα του 2008. Οταν, δηλαδή, ολοκληρωθεί μια σειρά συναντήσεων υπό την αιγίδα των ΗΠΑ με τη συμμετοχή «άλλων μεγάλων οικονομιών».
Είναι η συνέχεια της πρωτοβουλίας του Σεπτεμβρίου, όταν ο Λευκός Οίκος διοργάνωσε συνάντηση 16 χωρών στην Ουάσιγκτον με θέμα την καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών και την έμφαση σε εθελοντικά μέτρα και στην προώθηση εναλλακτικών πηγών ενέργειας και νέων τεχνολογιών. Οι περιβαλλοντολόγοι κατηγορούν τις ΗΠΑ ότι χρησιμοποιούν τον παράλληλο αυτό δρόμο για να υπονομεύσουν τις μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις στους κόλπους του ΟΗΕ που διεξάγονται στο πνεύμα του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν ρωτήθηκε πώς η αμερικανική διαδικασία θα συμπληρώσει αυτή των Ηνωμένων Εθνών, ο κ. Γουότσον παραδέχτηκε ότι προς το παρόν δεν είναι σαφές πώς θα συγκλίνουν οι δύο δρόμοι.
Το Πεκίνο, από την πλευρά του, επανέλαβε την πάγια θέση του ότι «η Κίνα βρίσκεται στη διαδικασία της βιομηχανοποίησης και υπάρχει ανάγκη οικονομικής ανάπτυξης για την κάλυψη των βασικών αναγκών του λαού και την καταπολέμηση της φτώχειας».
Ψύχραιμος παραμένει, παρ' όλα αυτά, ο επικεφαλής του ΟΗΕ για το κλίμα, Ιβο ντε Μπερ, διευκρινίζοντας ότι στόχος της διάσκεψης στο Μπαλί δεν είναι η πλήρης διαπραγμάτευση μιας νέας συμφωνίας για τις κλιματικές αλλαγές αλλά μάλλον η κίνηση των διαδικασιών που πρέπει να καταλήξουν εντός δύο ετών. Το ερώτημα είναι εάν όλοι επιθυμούν να καταλήξουν κάπου.
Το σχέδιο πρότασης που συνέταξαν οι αντιπροσωπείες της Ινδονησίας, της Αυστραλίας και της Ν. Αφρικής κι αναμένεται να πυροδοτήσει διαμάχες υπογραμμίζει ότι για να προληφθούν οι χειρότερες συνέπειες των κλιματικών αλλαγών θα πρέπει οι αναπτυγμένες χώρες να μειώσουν τις εκπομπές άνθρακα κατά 25-40% (σε σχέση με τα επίπεδα του 1990) ώς το 2020.
Ως τώρα η μοναδική συγκεκριμένη δέσμευση είναι αυτή της Ε.Ε. για μείωση των εκπομπών κατά 20% ώς το 2020. Η Παγκόσμια Ημέρα για το Κλίμα γιορτάστηκε στην πρωτεύουσα του Μπαλί με εκατοντάδες διαδηλωτές να καλούν τις πλούσιες χώρες να αναγνωρίσουν τις ευθύνες τους πληρώνοντας για τα μέτρα προσαρμογής που απαιτούνται από τις αναδυόμενες οικονομίες προκειμένου αυτές να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
www.enet.gr
Οπως δήλωσε ο επικεφαλής της αμερικανικής αντιπροσωπείας στο Μπαλί, Χάρλαν Γουότσον, οι ΗΠΑ δεν είναι έτοιμες να δεσμευτούν σε αυτή τη φάση, αλλά θα παρουσιάσουν το δικό τους σχέδιο για την καταπολέμηση του φαινομένου του θερμοκηπίου ώς τα μέσα του 2008. Οταν, δηλαδή, ολοκληρωθεί μια σειρά συναντήσεων υπό την αιγίδα των ΗΠΑ με τη συμμετοχή «άλλων μεγάλων οικονομιών».
Είναι η συνέχεια της πρωτοβουλίας του Σεπτεμβρίου, όταν ο Λευκός Οίκος διοργάνωσε συνάντηση 16 χωρών στην Ουάσιγκτον με θέμα την καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών και την έμφαση σε εθελοντικά μέτρα και στην προώθηση εναλλακτικών πηγών ενέργειας και νέων τεχνολογιών. Οι περιβαλλοντολόγοι κατηγορούν τις ΗΠΑ ότι χρησιμοποιούν τον παράλληλο αυτό δρόμο για να υπονομεύσουν τις μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις στους κόλπους του ΟΗΕ που διεξάγονται στο πνεύμα του Πρωτοκόλλου του Κιότο. Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν ρωτήθηκε πώς η αμερικανική διαδικασία θα συμπληρώσει αυτή των Ηνωμένων Εθνών, ο κ. Γουότσον παραδέχτηκε ότι προς το παρόν δεν είναι σαφές πώς θα συγκλίνουν οι δύο δρόμοι.
Το Πεκίνο, από την πλευρά του, επανέλαβε την πάγια θέση του ότι «η Κίνα βρίσκεται στη διαδικασία της βιομηχανοποίησης και υπάρχει ανάγκη οικονομικής ανάπτυξης για την κάλυψη των βασικών αναγκών του λαού και την καταπολέμηση της φτώχειας».
Ψύχραιμος παραμένει, παρ' όλα αυτά, ο επικεφαλής του ΟΗΕ για το κλίμα, Ιβο ντε Μπερ, διευκρινίζοντας ότι στόχος της διάσκεψης στο Μπαλί δεν είναι η πλήρης διαπραγμάτευση μιας νέας συμφωνίας για τις κλιματικές αλλαγές αλλά μάλλον η κίνηση των διαδικασιών που πρέπει να καταλήξουν εντός δύο ετών. Το ερώτημα είναι εάν όλοι επιθυμούν να καταλήξουν κάπου.
Το σχέδιο πρότασης που συνέταξαν οι αντιπροσωπείες της Ινδονησίας, της Αυστραλίας και της Ν. Αφρικής κι αναμένεται να πυροδοτήσει διαμάχες υπογραμμίζει ότι για να προληφθούν οι χειρότερες συνέπειες των κλιματικών αλλαγών θα πρέπει οι αναπτυγμένες χώρες να μειώσουν τις εκπομπές άνθρακα κατά 25-40% (σε σχέση με τα επίπεδα του 1990) ώς το 2020.
Ως τώρα η μοναδική συγκεκριμένη δέσμευση είναι αυτή της Ε.Ε. για μείωση των εκπομπών κατά 20% ώς το 2020. Η Παγκόσμια Ημέρα για το Κλίμα γιορτάστηκε στην πρωτεύουσα του Μπαλί με εκατοντάδες διαδηλωτές να καλούν τις πλούσιες χώρες να αναγνωρίσουν τις ευθύνες τους πληρώνοντας για τα μέτρα προσαρμογής που απαιτούνται από τις αναδυόμενες οικονομίες προκειμένου αυτές να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη.
www.enet.gr
9.12.07
Ηταν κάποτε 4 εποχές του χρόνου
Τα καλοκαίρια θα αυξηθούν οι ημέρες με κίνδυνο πυρκαγιάς, όπως έγινε φέτος. Ο Αντόνιο Βιβάλντι το 1725 δημιούργησε τις περίφημες «Τέσσερις εποχές» και εξυμνούσε τους ήχους της φύσης. Αν τις έγραφε, όμως, σήμερα στη σύνθεσή του θα του έλειπαν οι ήχοι της άνοιξης και του φθινοπώρου. Κάποτε οι εποχές του χρόνου ήσαν τέσσερις, τώρα το μόνο σίγουρο είναι ότι έγιναν δύο. Το καλοκαίρι θα πάψει να μετράει τρεις μήνες: θα αρχίζει τον Μάιο και θα συνεχίζεται και τον Σεπτέμβριο. Αυτό σημαίνει ότι ο χειμώνας ενεργειακά θα κοστίζει λιγότερο, ενώ η άνοδος της θερμοκρασίας θα οδηγήσει σε αύξηση της ενεργειακής ζήτησης το καλοκαίρι.
* Αυτό είναι ένα από τα συμπεράσματα της έρευνας του δόκτορα Χ. Γιαννακόπουλου, ερευνητή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, στο πλαίσιο του Προγράμματος ENSEMBLES, που στοχεύει στη μείωση της αβεβαιότητας των κλιματικών προβλέψεων.
* Ως το 2100 η μέση θερμοκρασία στην Ελλάδα θα αυξηθεί 2-5°C σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, ενώ η στάθμη της θάλασσας θα ανέβει και προβλέπεται μεγαλύτερη συχνότητα στα ακραία καιρικά φαινόμενα.
* Η ετήσια βροχόπτωση στη χώρα θα μειωθεί περίπου 15%-20%. Οι βροχές θα είναι ραγδαίες και, εκεί που έβρεχε όλο τον χειμώνα, τώρα η βροχή θα πέφτει λιγότερες ημέρες αλλά θα έχει μεγαλύτερη ένταση.
* Οι έντονες βροχοπτώσεις θα επηρεάσουν περισσότερο τις περιοχές της δυτικής Ελλάδας (συμπεριλαμβανομένης και της πυρόπληκτης Πελοποννήσου). * Στη βόρεια Ελλάδα θα έχουμε περίπου έναν μήνα τον χρόνο λιγότερο νυχτερινούς παγετούς. Αντίθετα, στη νότια Ελλάδα οι επιπτώσεις στη γεωργία θα είναι αρνητικές λόγω της αυξημένης ζέστης.
* Το καλοκαίρι θα αυξηθούν οι ημέρες με κίνδυνο πυρκαγιάς, ενώ στον ηπειρωτικό κορμό της χώρας μέχρι το 2050 αναμένεται να αυξηθεί κατά 4 εβδομάδες το διάστημα υψηλού κινδύνουυ για δασικές πυρκαγιές.
* Λόγω του θερμότερου χειμώνα, θα χρειάζονται 3 εβδομάδες λιγότερες στην κατανάλωση ενέργειας για θέρμανση, η άνοδος της θερμοκρασίας, όμως, θα οδηγήσει σε αύξηση την ενεργειακή ζήτηση για κλιματισμό την καλοκαιρινή περίοδο.
Ακραία καλοκαίρια
Αυτή η επιπλέον ζήτηση για ενέργεια, σε συνδυασμό με τη μείωση της υδροηλεκτρικής παραγωγής και τα προβλήματα διαθεσιμότητας νερού ψύξης, ενδέχεται να οδηγήσει σε ασυνέχειες των ενεργειακών αποθεμάτων.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών χαρακτήρισε το καλοκαίρι του 2007 το πιο ακραίο όλων των εποχών καταγράφοντας θερμοκρασίες μέχρι και 44,8° C, ενώ για 26 μερόνυχτα ο υδράργυρος κόλλησε πάνω από 37°C. Σημειώνει ο Χ. Γιαννακόπουλος: «Οι αλλαγές στη συχνότητα και την ένταση των ακραίων καιρικών και κλιματολογικών φαινομένων ενδεχομένως να αποτελέσουν σοβαρή απειλή για την ανθρώπινη υγεία.
Αυτές οι απειλές ενδέχεται να είναι άμεσες, όπως κύματα καύσωνα και πλημμύρες, ή έμμεσες, για παράδειγμα με την εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών. Ιδιαίτερα ευπαθείς πληθυσμιακές ομάδες θα είναι οι ηλικιωμένοι. Ειδικά στην Αττική προβλέπεται ότι πέρα του φυσιολογικού αριθμού θανάτων ανά μέρα, θα υπάρξουν 10 έως 40 επιπλέον θάνατοι λόγω καύσωνα».
* Σχεδόν το ίδιο έντονα κλιματικά φαινόμενα θα επικρατήσουν και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η θερμοκρασία θα ανέβει 2-6°C. Οι ορεινές περιοχές στις Αλπεις είναι ιδιαίτερα τρωτές στις κλιματικές αλλαγές, ήδη έχουν υποστεί συνέπειες από την υψηλότερη άνοδο της θερμοκρασίας σε σχέση με τον μέσο όρο.
* Η αβέβαιη χιονοκάλυψη είναι εμφανές ότι ήδη βλάπτει τον χειμερινό τουρισμό. Επίσης, τα παράκτια οικοσυστήματα -υγρότοποι στη Βαλτική, τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα- παρουσιάζουν υψηλή επικινδυνότητα και ευτροφισμό (έλλειψη οξυγόνου λόγω ανάπτυξης βακτηρίων).
* Επίσης στην αλιεία, αναμένεται να παρουσιαστούν αλλαγές στα πρότυπα μετανάστευσης των ψαριών. Η υπερβολική εκμετάλλευση των πόρων είναι η μεγαλύτερη απειλή για τη βιωσιμότητα της αλιείας.
* Η βόρεια Ευρώπη θα επωφεληθεί από τη μειωμένη ζήτηση ενέργειας για θέρμανση που θα επιφέρει μεγαλύτερη απόδοση των εμπορικών δασών.
* Στη νότια πλευρά της θα παρατηρηθεί αύξηση απόδοσης καλλιεργειών. Απειλή θα είναι η ξηρασία, η λειψυδρία, οι καύσωνες, οι δασικές πυρκαγιές και η μειωμένη απόδοση καλλιεργειών.
* Οι περιοχές που θα πληγούν περισσότερο είναι:
- ΑΦΡΙΚΗ: Μέχρι το 2020, 75-250 εκατομμύρια άνθρωποι θα υποφέρουν από έλλειψη νερού.
- ΑΣΙΑ: Οι αποδόσεις των καλλιεργειών μειώνονται κατά 30% στην κεντρική και τη νότια Ασία και αυξάνονται κατά 20% στην ανατολική και τη νοτιοανατολική Ασία μέχρι το 2050.
- ΩΚΕΑΝΙΑ: Σημαντική απώλεια βιοποικιλότητας ως το 2020, διάβρωση ακτών, απώλεια τουρισμού.
- ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ: Μέχρι το 2050 αντικατάσταση του τροπικού δάσους του Αμαζονίου από σαβάνα.
- ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ: Αυξημένη θνησιμότητα στις μεγάλες πόλεις λόγω επεισοδίων καύσωνα.
* Ποιους τομείς θα επηρεάσουν περισσότερο οι κλιματικές αλλαγές;
- ΝΕΡΟ: Μείωση των υδατικών αποθεμάτων από χιόνι και παγετώνες σε περιοχές κοντά σε βουνά (1/6 παγκόσμιου πληθυσμού).
- ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ: Το 20%-30% των ειδών του φυτικού και του ζωικού βασιλείου θα απειλείται από εξαφάνιση αν η παγκόσμια θερμοκρασία ανέβει 2°C.
- ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ: Μείωση απόδοσης καλλιεργειών σε χαμηλά γεωγραφικά πλάτη, αύξηση απόδοσης σε ψηλότερα πλάτη, αν η αύξηση θερμοκρασίας δεν ξεπεράσει τους 3°C.
- ΑΚΤΕΣ: Απειλή η αύξηση της στάθμης της θάλασσας για εκατομμύρια ανθρώπους.
www.enet.gr
* Αυτό είναι ένα από τα συμπεράσματα της έρευνας του δόκτορα Χ. Γιαννακόπουλου, ερευνητή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, στο πλαίσιο του Προγράμματος ENSEMBLES, που στοχεύει στη μείωση της αβεβαιότητας των κλιματικών προβλέψεων.
* Ως το 2100 η μέση θερμοκρασία στην Ελλάδα θα αυξηθεί 2-5°C σε σχέση με τα επίπεδα του 1990, ενώ η στάθμη της θάλασσας θα ανέβει και προβλέπεται μεγαλύτερη συχνότητα στα ακραία καιρικά φαινόμενα.
* Η ετήσια βροχόπτωση στη χώρα θα μειωθεί περίπου 15%-20%. Οι βροχές θα είναι ραγδαίες και, εκεί που έβρεχε όλο τον χειμώνα, τώρα η βροχή θα πέφτει λιγότερες ημέρες αλλά θα έχει μεγαλύτερη ένταση.
* Οι έντονες βροχοπτώσεις θα επηρεάσουν περισσότερο τις περιοχές της δυτικής Ελλάδας (συμπεριλαμβανομένης και της πυρόπληκτης Πελοποννήσου). * Στη βόρεια Ελλάδα θα έχουμε περίπου έναν μήνα τον χρόνο λιγότερο νυχτερινούς παγετούς. Αντίθετα, στη νότια Ελλάδα οι επιπτώσεις στη γεωργία θα είναι αρνητικές λόγω της αυξημένης ζέστης.
* Το καλοκαίρι θα αυξηθούν οι ημέρες με κίνδυνο πυρκαγιάς, ενώ στον ηπειρωτικό κορμό της χώρας μέχρι το 2050 αναμένεται να αυξηθεί κατά 4 εβδομάδες το διάστημα υψηλού κινδύνουυ για δασικές πυρκαγιές.
* Λόγω του θερμότερου χειμώνα, θα χρειάζονται 3 εβδομάδες λιγότερες στην κατανάλωση ενέργειας για θέρμανση, η άνοδος της θερμοκρασίας, όμως, θα οδηγήσει σε αύξηση την ενεργειακή ζήτηση για κλιματισμό την καλοκαιρινή περίοδο.
Ακραία καλοκαίρια
Αυτή η επιπλέον ζήτηση για ενέργεια, σε συνδυασμό με τη μείωση της υδροηλεκτρικής παραγωγής και τα προβλήματα διαθεσιμότητας νερού ψύξης, ενδέχεται να οδηγήσει σε ασυνέχειες των ενεργειακών αποθεμάτων.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών χαρακτήρισε το καλοκαίρι του 2007 το πιο ακραίο όλων των εποχών καταγράφοντας θερμοκρασίες μέχρι και 44,8° C, ενώ για 26 μερόνυχτα ο υδράργυρος κόλλησε πάνω από 37°C. Σημειώνει ο Χ. Γιαννακόπουλος: «Οι αλλαγές στη συχνότητα και την ένταση των ακραίων καιρικών και κλιματολογικών φαινομένων ενδεχομένως να αποτελέσουν σοβαρή απειλή για την ανθρώπινη υγεία.
Αυτές οι απειλές ενδέχεται να είναι άμεσες, όπως κύματα καύσωνα και πλημμύρες, ή έμμεσες, για παράδειγμα με την εξάπλωση μολυσματικών ασθενειών. Ιδιαίτερα ευπαθείς πληθυσμιακές ομάδες θα είναι οι ηλικιωμένοι. Ειδικά στην Αττική προβλέπεται ότι πέρα του φυσιολογικού αριθμού θανάτων ανά μέρα, θα υπάρξουν 10 έως 40 επιπλέον θάνατοι λόγω καύσωνα».
* Σχεδόν το ίδιο έντονα κλιματικά φαινόμενα θα επικρατήσουν και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η θερμοκρασία θα ανέβει 2-6°C. Οι ορεινές περιοχές στις Αλπεις είναι ιδιαίτερα τρωτές στις κλιματικές αλλαγές, ήδη έχουν υποστεί συνέπειες από την υψηλότερη άνοδο της θερμοκρασίας σε σχέση με τον μέσο όρο.
* Η αβέβαιη χιονοκάλυψη είναι εμφανές ότι ήδη βλάπτει τον χειμερινό τουρισμό. Επίσης, τα παράκτια οικοσυστήματα -υγρότοποι στη Βαλτική, τη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα- παρουσιάζουν υψηλή επικινδυνότητα και ευτροφισμό (έλλειψη οξυγόνου λόγω ανάπτυξης βακτηρίων).
* Επίσης στην αλιεία, αναμένεται να παρουσιαστούν αλλαγές στα πρότυπα μετανάστευσης των ψαριών. Η υπερβολική εκμετάλλευση των πόρων είναι η μεγαλύτερη απειλή για τη βιωσιμότητα της αλιείας.
* Η βόρεια Ευρώπη θα επωφεληθεί από τη μειωμένη ζήτηση ενέργειας για θέρμανση που θα επιφέρει μεγαλύτερη απόδοση των εμπορικών δασών.
* Στη νότια πλευρά της θα παρατηρηθεί αύξηση απόδοσης καλλιεργειών. Απειλή θα είναι η ξηρασία, η λειψυδρία, οι καύσωνες, οι δασικές πυρκαγιές και η μειωμένη απόδοση καλλιεργειών.
* Οι περιοχές που θα πληγούν περισσότερο είναι:
- ΑΦΡΙΚΗ: Μέχρι το 2020, 75-250 εκατομμύρια άνθρωποι θα υποφέρουν από έλλειψη νερού.
- ΑΣΙΑ: Οι αποδόσεις των καλλιεργειών μειώνονται κατά 30% στην κεντρική και τη νότια Ασία και αυξάνονται κατά 20% στην ανατολική και τη νοτιοανατολική Ασία μέχρι το 2050.
- ΩΚΕΑΝΙΑ: Σημαντική απώλεια βιοποικιλότητας ως το 2020, διάβρωση ακτών, απώλεια τουρισμού.
- ΝΟΤΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ: Μέχρι το 2050 αντικατάσταση του τροπικού δάσους του Αμαζονίου από σαβάνα.
- ΒΟΡΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗ: Αυξημένη θνησιμότητα στις μεγάλες πόλεις λόγω επεισοδίων καύσωνα.
* Ποιους τομείς θα επηρεάσουν περισσότερο οι κλιματικές αλλαγές;
- ΝΕΡΟ: Μείωση των υδατικών αποθεμάτων από χιόνι και παγετώνες σε περιοχές κοντά σε βουνά (1/6 παγκόσμιου πληθυσμού).
- ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ: Το 20%-30% των ειδών του φυτικού και του ζωικού βασιλείου θα απειλείται από εξαφάνιση αν η παγκόσμια θερμοκρασία ανέβει 2°C.
- ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ: Μείωση απόδοσης καλλιεργειών σε χαμηλά γεωγραφικά πλάτη, αύξηση απόδοσης σε ψηλότερα πλάτη, αν η αύξηση θερμοκρασίας δεν ξεπεράσει τους 3°C.
- ΑΚΤΕΣ: Απειλή η αύξηση της στάθμης της θάλασσας για εκατομμύρια ανθρώπους.
www.enet.gr
Το μέλλον του πλανήτη μας γράφεται στο Μπαλί
Με μεγάλο σκεπτικισμό μπροστά στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα από τις κλιματικές αλλαγές διεξάγεται η διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα στο Μπαλί.
Η συλλογική μας μοίρα βρίσκεται στις προτάσεις και την αποφασιστικότητα των 10.000 εκπροσώπων 191 χωρών και παρατηρητών από διακυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις, που ώς τις 14 Δεκεμβρίου θα επιχειρήσουν να θέσουν το πλαίσιο μιας νέας διεθνούς συμφωνίας η οποία θα διαδεχθεί το Πρωτόκολλο του Κιότο, η τυπική ισχύς του οποίου λήγει το 2012.
Βάση των συζητήσεων είναι η τελευταία έκθεση της IPCC (Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για τις Κλιματικές Αλλαγές) που θέτει ως αναγκαιότητα έως το 2050 να αποτραπεί η αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή (ήδη σήμερα η αύξηση αυτή είναι 0,7 βαθμοί).
Ο μεγάλος στόχος
Μια αύξηση της θερμοκρασίας θα απειλήσει καταλυτικά την ανάπτυξη των οικονομιών, των κοινωνιών και του περιβάλλοντος, επισημαίνει η έκθεση, επιφέροντας την τήξη των πάγων της Γροιλανδίας, την κατάρρευση πολλών οικοσυστημάτων και δισεκατομμύρια ζημιές από πλημμύρες, καταιγίδες και ξηρασίες που θα απειλήσουν την παγκόσμια διάθεση τροφίμων. Ο στόχος είναι αναγκαίος και εξαιρετικά φιλόδοξος, καθώς οι ειδικοί επισημαίνουν ότι θα απαιτούσε μείωση των εκπομπών αερίων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου έως και 80%, τη στιγμή που έως το 2050 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα έχει φτάσει τα 9 δισεκατομμύρια.
Για να εκπληρωθεί ο στόχος, οι ΗΠΑ, η χώρα που έχει περισσότερο συμβάλει στην άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη, έπρεπε να μειώσει τις κατά κεφαλήν εκπομπές της από 20,9 εκατ. τόνους που ήταν το 2004 στους 0,537 τόνους. Ολα αυτά όταν το Πρωτόκολλο του Κιότο, που υιοθετήθηκε το 1997, αλλά τέθηκε σε ισχύ μόλις το 2005, με την ηχηρή απουσία των ΗΠΑ, παρά τους πολύ σεμνότερους στόχους του έχει οδηγηθεί σε πλήρη αποτυχία: από την υπογραφή του επιταχύνθηκε η αύξηση των εκπομπών καυσαερίων, φτάνοντας στον ταχύτερο ρυθμό που έχει ποτέ σημειωθεί από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης.
Η διάσκεψη του Μπαλί θα είναι μάλλον απογοητευτική για όσους προσδοκούν την υιοθέτηση δραστικών μέτρων, όπως ο πρόεδρος της IPCC, Ρατζέντα Πατσάουρι, που προειδοποίησε: «Ο,τι κάνουμε τα επόμενα 2-3 χρόνια θα καθορίσει το μέλλον του πλανήτη». Διότι η διάσκεψη δεν πρόκειται να καταλήξει σε κάποια νέα διεθνή συμφωνία, απλώς θα θέσει προς συζήτηση τα θέματα που πρέπει να περιληφθούν σε αυτήν, διαμορφώνοντας ένα είδος χρονοδιαγράμματος διαπραγματεύσεων, με την ελπίδα να υιοθετηθεί το 2009 στην Κοπεγχάγη η νέα συμφωνία διάδοχος του Κιότο.
Η ατζέντα
Πολλά τα θέματα της ατζέντας στο Μπαλί, και οι τομείς που θα αφορά (π.χ. αν οι περιορισμοί θα επεκταθούν και στις αερομεταφορές) είναι τα μέτρα για τον περιορισμό των εκπομπών και οι ποσοστώσεις ανά χώρα, οι φόροι καυσαερίων, το χρηματιστήριο του άνθρακα, τα «προγράμματα ανταλλαγής εκπομπών» μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών, η δημιουργία ενός ταμείου προσαρμογής στις νέες κλιματικές συνθήκες, οι επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες «χαμηλής χρήσης άνθρακα», οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Αλλά το μείζον και πλέον ακανθώδες ζήτημα είναι το ποιος θα πληρώσει το κόστος για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.
Οι πλούσιες χώρες, που έχουν δημιουργήσει και το πρόβλημα, πρέπει να σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος της επίλυσής του, αλλά δεν θα το κάνουν αν οι αναπτυσσόμενες δεν λάβουν επίσης μέτρα. Κι αυτές, με τη σειρά τους, είναι απρόθυμες να μειώσουν τις εκπομπές τους αν οι ΗΠΑ -απομονωμένες μετά την πρόσφατη προσχώρηση της Αυστραλίας στο Πρωτόκολλο του Κιότο- δεν υιοθετήσουν δραστικές μειώσεις των ρύπων.
Κλιματικές ανισότητες
Το σημαντικότερο στοιχείο που θα έχει να αντιμετωπίσει η διάσκεψη είναι μια αλήθεια που σπάνια λέγεται, αλλά που επισημαίνεται από όλες τις πρόσφατες έρευνες: οι κλιματικές αλλαγές θα πλήξουν όλους μας, αλλά δραματικότερα τις φτωχότερες χώρες. «Χρειάζεται ισότητα. Γιατί ξεκινάμε από μια εξαιρετικά άνιση βάση: οι πλούσιοι ρυπαίνουν και δεν πληρώνουν αφήνοντας τους φτωχούς να υφίστανται τις συνέπεις», τονίζει ο σερ Νίκολας Στερν, που στη μελέτη του για τις οικονομικές επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αποκάλυψε ότι το πρόσθετο κόστος που βαραίνει τις αναπτυσσόμενες χώρες λόγω των κλιματικών αλλαγών ξεπερνά τα 80 δισ. δολάρια το χρόνο. «Οι κλιματικές αλλαγές αποτελούν απειλή για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Ομως είναι οι φτωχοί, που δεν ευθύνονται για το οικολογικό χρέος που συσσωρεύουμε, αυτοί που αντιμετωπίζουν τις πιο άμεσες και σοβαρές συνέπειες του ανθρώπινου κόστους αυτών των αλλαγών», επισημαίνει η ετήσια έκθεση του Αναπτυξιακού Προγράμματος του ΟΗΕ (UNDP), επιβεβαιώνοντας τις δηλώσεις του Στερν. Αφιερωμένη στις κλιματικές αλλαγές, η έκθεση κάνει έκκληση για «αλληλεγγύη σε ένα διχασμένο κόσμο», όπου η άνοδος της θερμοκρασίας και τα συνακόλουθα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν γίνει από τους βασικούς παράγοντες της αύξησης της φτώχειας και της ανισότητας στον πλανήτη.
Ασχημες προβλέψεις
«Για εκατομμύρια ανθρώπους αυτά τα φαινόμενα αποτελούν ένα μονόδρομο προς τη φτώχεια και τη μειονεκτικότητα. Η δομημένη ανισότητα στην ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν τις κλιματικές αλλαγές τούς καθιστά ομήρους, επιδεινώνοντας τη θέση τους, βυθίζοντάς τους στον υποσιτισμό, στη λειψυδρία, σε οικολογικές καταστροφές, στην απώλεια των μέσων επιβίωσής τους». Με τη σκέψη στα 2,6 δισ. ανθρώπους που ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα, η έκθεση του UNDP αναφέρει συγκεκριμένα παραδείγματα των μηχανισμών, μέσω των οποίων οι οικολογικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής απειλούν τους φτωχούς του πλανήτη.
* Η κατάρρευση των αγροτικών συστημάτων ως συνέπεια της αυξανόμενης ξηρασίας, των υψηλών θερμοκρασιών και των ασυνήθιστων βροχοπτώσεων, κάτι που θα οδηγήσει άλλα 600 εκατ. ανθρώπους στην απειλή της πείνας.
* Μεγάλες περιοχές της υποσαχάριας Αφρικής, όπου απαντάται η μεγαλύτερη φτώχεια στον κόσμο, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να δουν την παραγωγικότητά τους να μειώνεται κατά 26% έως το 2060.
* Λόγω της ξηρασίας, τα παιδιά στην Αιθιοπία έχουν 36% περισσότερες πιθανότητες να πάσχουν από υποσιτισμό, ποσοστό που μεταφράζεται σε 2 εκατ. νέα κρούσματα παιδικού υποσιτισμού.
* Εως το 2080, κάπου 1, 8 δισ. άνθρωποι θα προστεθούν στα εκατομμύρια που αντιμετωπίζουν πρόβλημα λειψυδρίας και μεγάλες περιοχές της Ασίας και της Βόρειας Κίνας θα αντιμετωπίσουν σοβαρή οικολογική κρίση λόγω της μετακίνησης των παγόβουνων και των μεταβολών στο σύστημα βροχοπτώσεων.
* Οι πλημμύρες και οι τροπικές καταιγίδες θα μετατοπίσουν κάπου 332 εκατ. πολίτες των αναπτυσσόμενων χωρών από τις παράκτιες και χαμηλές περιοχές. Περισσότεροι από 70 εκατ. κάτοικοι του Μπανγκλαντές, 22 εκατ. Βιετναμέζοι και 6 εκατ. Αιγύπτιοι θα μπορούσαν να πληγούν από πλημμύρες που σχετίζονται με την άνοδο της θερμοκρασίας.
* Νέες απειλές και επιδημίες θα ξεσπάσουν στις φτωχότερες χώρες του κόσμου, με άλλα 400 εκατ. πολίτες να απειλούνται από ελονοσία. www.enet.gr
Η συλλογική μας μοίρα βρίσκεται στις προτάσεις και την αποφασιστικότητα των 10.000 εκπροσώπων 191 χωρών και παρατηρητών από διακυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις, που ώς τις 14 Δεκεμβρίου θα επιχειρήσουν να θέσουν το πλαίσιο μιας νέας διεθνούς συμφωνίας η οποία θα διαδεχθεί το Πρωτόκολλο του Κιότο, η τυπική ισχύς του οποίου λήγει το 2012.
Βάση των συζητήσεων είναι η τελευταία έκθεση της IPCC (Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για τις Κλιματικές Αλλαγές) που θέτει ως αναγκαιότητα έως το 2050 να αποτραπεί η αύξηση της θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή (ήδη σήμερα η αύξηση αυτή είναι 0,7 βαθμοί).
Ο μεγάλος στόχος
Μια αύξηση της θερμοκρασίας θα απειλήσει καταλυτικά την ανάπτυξη των οικονομιών, των κοινωνιών και του περιβάλλοντος, επισημαίνει η έκθεση, επιφέροντας την τήξη των πάγων της Γροιλανδίας, την κατάρρευση πολλών οικοσυστημάτων και δισεκατομμύρια ζημιές από πλημμύρες, καταιγίδες και ξηρασίες που θα απειλήσουν την παγκόσμια διάθεση τροφίμων. Ο στόχος είναι αναγκαίος και εξαιρετικά φιλόδοξος, καθώς οι ειδικοί επισημαίνουν ότι θα απαιτούσε μείωση των εκπομπών αερίων που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου έως και 80%, τη στιγμή που έως το 2050 ο παγκόσμιος πληθυσμός θα έχει φτάσει τα 9 δισεκατομμύρια.
Για να εκπληρωθεί ο στόχος, οι ΗΠΑ, η χώρα που έχει περισσότερο συμβάλει στην άνοδο της θερμοκρασίας του πλανήτη, έπρεπε να μειώσει τις κατά κεφαλήν εκπομπές της από 20,9 εκατ. τόνους που ήταν το 2004 στους 0,537 τόνους. Ολα αυτά όταν το Πρωτόκολλο του Κιότο, που υιοθετήθηκε το 1997, αλλά τέθηκε σε ισχύ μόλις το 2005, με την ηχηρή απουσία των ΗΠΑ, παρά τους πολύ σεμνότερους στόχους του έχει οδηγηθεί σε πλήρη αποτυχία: από την υπογραφή του επιταχύνθηκε η αύξηση των εκπομπών καυσαερίων, φτάνοντας στον ταχύτερο ρυθμό που έχει ποτέ σημειωθεί από την εποχή της βιομηχανικής επανάστασης.
Η διάσκεψη του Μπαλί θα είναι μάλλον απογοητευτική για όσους προσδοκούν την υιοθέτηση δραστικών μέτρων, όπως ο πρόεδρος της IPCC, Ρατζέντα Πατσάουρι, που προειδοποίησε: «Ο,τι κάνουμε τα επόμενα 2-3 χρόνια θα καθορίσει το μέλλον του πλανήτη». Διότι η διάσκεψη δεν πρόκειται να καταλήξει σε κάποια νέα διεθνή συμφωνία, απλώς θα θέσει προς συζήτηση τα θέματα που πρέπει να περιληφθούν σε αυτήν, διαμορφώνοντας ένα είδος χρονοδιαγράμματος διαπραγματεύσεων, με την ελπίδα να υιοθετηθεί το 2009 στην Κοπεγχάγη η νέα συμφωνία διάδοχος του Κιότο.
Η ατζέντα
Πολλά τα θέματα της ατζέντας στο Μπαλί, και οι τομείς που θα αφορά (π.χ. αν οι περιορισμοί θα επεκταθούν και στις αερομεταφορές) είναι τα μέτρα για τον περιορισμό των εκπομπών και οι ποσοστώσεις ανά χώρα, οι φόροι καυσαερίων, το χρηματιστήριο του άνθρακα, τα «προγράμματα ανταλλαγής εκπομπών» μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών, η δημιουργία ενός ταμείου προσαρμογής στις νέες κλιματικές συνθήκες, οι επενδύσεις σε νέες τεχνολογίες «χαμηλής χρήσης άνθρακα», οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Αλλά το μείζον και πλέον ακανθώδες ζήτημα είναι το ποιος θα πληρώσει το κόστος για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.
Οι πλούσιες χώρες, που έχουν δημιουργήσει και το πρόβλημα, πρέπει να σηκώσουν το μεγαλύτερο βάρος της επίλυσής του, αλλά δεν θα το κάνουν αν οι αναπτυσσόμενες δεν λάβουν επίσης μέτρα. Κι αυτές, με τη σειρά τους, είναι απρόθυμες να μειώσουν τις εκπομπές τους αν οι ΗΠΑ -απομονωμένες μετά την πρόσφατη προσχώρηση της Αυστραλίας στο Πρωτόκολλο του Κιότο- δεν υιοθετήσουν δραστικές μειώσεις των ρύπων.
Κλιματικές ανισότητες
Το σημαντικότερο στοιχείο που θα έχει να αντιμετωπίσει η διάσκεψη είναι μια αλήθεια που σπάνια λέγεται, αλλά που επισημαίνεται από όλες τις πρόσφατες έρευνες: οι κλιματικές αλλαγές θα πλήξουν όλους μας, αλλά δραματικότερα τις φτωχότερες χώρες. «Χρειάζεται ισότητα. Γιατί ξεκινάμε από μια εξαιρετικά άνιση βάση: οι πλούσιοι ρυπαίνουν και δεν πληρώνουν αφήνοντας τους φτωχούς να υφίστανται τις συνέπεις», τονίζει ο σερ Νίκολας Στερν, που στη μελέτη του για τις οικονομικές επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αποκάλυψε ότι το πρόσθετο κόστος που βαραίνει τις αναπτυσσόμενες χώρες λόγω των κλιματικών αλλαγών ξεπερνά τα 80 δισ. δολάρια το χρόνο. «Οι κλιματικές αλλαγές αποτελούν απειλή για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Ομως είναι οι φτωχοί, που δεν ευθύνονται για το οικολογικό χρέος που συσσωρεύουμε, αυτοί που αντιμετωπίζουν τις πιο άμεσες και σοβαρές συνέπειες του ανθρώπινου κόστους αυτών των αλλαγών», επισημαίνει η ετήσια έκθεση του Αναπτυξιακού Προγράμματος του ΟΗΕ (UNDP), επιβεβαιώνοντας τις δηλώσεις του Στερν. Αφιερωμένη στις κλιματικές αλλαγές, η έκθεση κάνει έκκληση για «αλληλεγγύη σε ένα διχασμένο κόσμο», όπου η άνοδος της θερμοκρασίας και τα συνακόλουθα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν γίνει από τους βασικούς παράγοντες της αύξησης της φτώχειας και της ανισότητας στον πλανήτη.
Ασχημες προβλέψεις
«Για εκατομμύρια ανθρώπους αυτά τα φαινόμενα αποτελούν ένα μονόδρομο προς τη φτώχεια και τη μειονεκτικότητα. Η δομημένη ανισότητα στην ικανότητά τους να αντιμετωπίσουν τις κλιματικές αλλαγές τούς καθιστά ομήρους, επιδεινώνοντας τη θέση τους, βυθίζοντάς τους στον υποσιτισμό, στη λειψυδρία, σε οικολογικές καταστροφές, στην απώλεια των μέσων επιβίωσής τους». Με τη σκέψη στα 2,6 δισ. ανθρώπους που ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα, η έκθεση του UNDP αναφέρει συγκεκριμένα παραδείγματα των μηχανισμών, μέσω των οποίων οι οικολογικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής απειλούν τους φτωχούς του πλανήτη.
* Η κατάρρευση των αγροτικών συστημάτων ως συνέπεια της αυξανόμενης ξηρασίας, των υψηλών θερμοκρασιών και των ασυνήθιστων βροχοπτώσεων, κάτι που θα οδηγήσει άλλα 600 εκατ. ανθρώπους στην απειλή της πείνας.
* Μεγάλες περιοχές της υποσαχάριας Αφρικής, όπου απαντάται η μεγαλύτερη φτώχεια στον κόσμο, αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να δουν την παραγωγικότητά τους να μειώνεται κατά 26% έως το 2060.
* Λόγω της ξηρασίας, τα παιδιά στην Αιθιοπία έχουν 36% περισσότερες πιθανότητες να πάσχουν από υποσιτισμό, ποσοστό που μεταφράζεται σε 2 εκατ. νέα κρούσματα παιδικού υποσιτισμού.
* Εως το 2080, κάπου 1, 8 δισ. άνθρωποι θα προστεθούν στα εκατομμύρια που αντιμετωπίζουν πρόβλημα λειψυδρίας και μεγάλες περιοχές της Ασίας και της Βόρειας Κίνας θα αντιμετωπίσουν σοβαρή οικολογική κρίση λόγω της μετακίνησης των παγόβουνων και των μεταβολών στο σύστημα βροχοπτώσεων.
* Οι πλημμύρες και οι τροπικές καταιγίδες θα μετατοπίσουν κάπου 332 εκατ. πολίτες των αναπτυσσόμενων χωρών από τις παράκτιες και χαμηλές περιοχές. Περισσότεροι από 70 εκατ. κάτοικοι του Μπανγκλαντές, 22 εκατ. Βιετναμέζοι και 6 εκατ. Αιγύπτιοι θα μπορούσαν να πληγούν από πλημμύρες που σχετίζονται με την άνοδο της θερμοκρασίας.
* Νέες απειλές και επιδημίες θα ξεσπάσουν στις φτωχότερες χώρες του κόσμου, με άλλα 400 εκατ. πολίτες να απειλούνται από ελονοσία. www.enet.gr
8.12.07
Ο πλανήτης επενδύει σε πράσινη ενέργεια, η Ελλάδα σε άνθρακα
Τετρακόσια δισ. δολάρια εκτιμάται ότι θα δαπανηθούν παγκοσμίως σε επενδύσεις άνθρακα το χρονικό διάστημα 2000-2030, ενώ, αντιστοίχως, για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας αναμένεται να επενδυθούν 750 δισ. δολάρια στο πλαίσιο της καταπολέμησης των κλιματικών αλλαγών. Οπως μας πληροφορεί η ERNEST and YOUNG, μία από τις κορυφαίες εταιρείες συμβούλων με έδρα τη Βρετανία, από τα 750 δισ. δολάρια (μισό τρισ. ευρώ) τα 120 θα επενδυθούν από την Κίνα όχι στο εσωτερικό της χώρας αλλά ως εξαγώγιμο προϊόν (;), όπως δείχνουν οι ρυθμοί ανάπτυξης και το ενδιαφέρον για φιλικές προς το περιβάλλον πηγές ενέργειας. Οι εκτιμήσεις για την Ελλάδα είναι 15 δισ. ευρώ για εγκατάσταση ρυπογόνων σταθμών λιθάνθρακα και λιγνίτη και φυσικό αέριο (λιγότερο ρυπογόνο), σύμφωνα με τον Μιχάλη Καραμανή, πρόεδρο της ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας) και 7 δισ. ευρώ μέσα στα επόμενα 5 χρόνια για επενδύσεις σε αιολικά και φωτοβολταϊκά, όπως λέει ο Στέλιος Ψωμάς, σύμβουλος του συνδέσμου εταιρειών για τα φωτοβολταϊκά. Ωστόσο αν οι κυβερνήσεις συνεχίσουν να οδηγούν τις χώρες τους μέσα από τις σημερινές ενεργειακές ατραπούς, το 2030 οι παγκόσμιες ενεργειακές ανάγκες θα είναι κατά 60% μεγαλύτερες σε σχέση με σήμερα. Τα ορυκτά καύσιμα θα συνεχίσουν να δεσπόζουν στο παγκόσμιο ενεργειακό μείγμα, καλύπτοντας μέρος της αύξησης αυτής, και παράλληλα τα μερίδια των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο συνολικό παγκόσμιο ενεργειακό ισοζύγιο θα παραμείνουν περιορισμένα. Το come back του πυρηνικού λόμπι Επειδή τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, έχουμε και το λόμπι των πυρηνικών, τον λύκο που στην αναμπουμπούλα χαίρεται. Ετσι, τώρα που το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινής γνώμης για τις κλιματικές αλλαγές έχει κορυφωθεί, η πυρηνική βιομηχανία εμφανίζεται ως μία από τις εναλλακτικές λύσεις για το μέλλον καθώς τυπικά δεν ρυπαίνει. Πολλές χώρες, όπως η Φινλανδία ή η Τουρκία αλλά και γειτονικές βαλκανικές, έχουν αρχίσει να ξανασκέφτονται την κατασκευή πυρηνικών σταθμών, χωρίς όμως να «βλέπουν» και τα προβλήματα που συνοδεύουν την πυρηνική ενέργεια, όπως η διαχείριση των αποβλήτων, που δεν έχει λυθεί ουσιαστικά εδώ και 50 χρόνια, αλλά και ο κίνδυνος ενός ατυχήματος. Ακόμα όμως και αν παραβλέψουμε τους κινδύνους πρέπει να λάβουμε υπόψη και τα εξής: βάσει των ρυθμών κατανάλωσης ουρανίου από τους υπάρχοντες αντιδραστήρες χρειαζόμαστε 67 χιλιάδες τόνους ετησίως, γεγονός που σημαίνει ότι τα γνωστά αποθέματα ουρανίου που φτάνουν το 1,9 εκατομμύριο τόνους θα καταναλωθούν μέσα σε περίπου 30 χρόνια, σύμφωνα με το γερμανικό ινστιτούτο «Energy watch group». Θα αναρωτηθείτε και πού γνωρίζω αν υπάρχουν και άλλα μεγάλα κοιτάσματα ουρανίου. Η απάντηση είναι: «Το απεύχομαι». Στις συμβατικές πηγές ενέργειας τα παγκόσμια γνωστά αποθέματα αργού πετρελαίου- όπως αναφέρεται στην τελευταία ετήσια έκθεση της ΒΡ- θεωρητικά φτάνουν για τα επόμενα 40,5 χρόνια. Αντιστοίχως, «του φυσικού αερίου και του άνθρακα, για 63 και 147». Στην έκθεση δεν υπολογίζεται η αυξανόμενη ζήτηση, ο συνυπολογισμός της οποίας (με δεδομένο τους ρυθμούς αύξησης της τελευταίας δεκαετίας) θα μείωνε τον χρόνο εξάντλησης των γνωστών αποθεμάτων σε περίπου 30, 37 και 56 χρόνια, αντιστοίχως. Μία προοπτική απογοητευτική επισημαίνει ο Στέλιος Ψωμάς: «Στη χώρα μας τα εναπομείναντα εκμεταλλεύσιμα αποθέματα λιγνίτη -στις περιοχές όπου η ΔΕΗ αναπτύσσει λιγνιτική δραστηριότητα, με βάση τους σημερινούς ρυθμούς κατανάλωσης λιγνίτη- επαρκούν για περίπου 40 χρόνια ακόμη στη Δυτική Μακεδονία και 20 στη Μεγαλόπολη». Στον ευρωπαϊκό χώρο, η ολοένα και πιο ενεργοβόρος ευρωπαϊκή οικονομία στηρίζεται ουσιαστικά στα ορυκτά καύσιμα, που αντιπροσωπεύουν τα 4/5 της συνολικής κατανάλωσης ενέργειας (πετρέλαιο, άνθρακας, φυσικό αέριο), εκ των οποίων τα 2/3 εισάγονται. Το φυσικό αέριο και μόνο που προέρχεται από τη Ρωσία αντιπροσωπεύει περίπου το 20% της ευρωπαϊκής κατανάλωσης. Η κοινοτική προσφορά ενέργειας καλύπτει μόλις το ήμισυ των κοινοτικών αναγκών. Οι εισαγωγές ενεργειακών πόρων θα είναι πολύ μεγαλύτερες σε 25 χρόνια και θα ανέλθουν στο 70% των συνολικών αναγκών. Το πετρέλαιο ενδέχεται να εισάγεται σε αναλογία 90%. Σε ό,τι αφορά τη γεωπολιτική διάσταση, ας θεωρήσουμε απλώς ότι το 45% των εισαγωγών πετρελαίου της Ε.Ε. προέρχεται από τη Μέση Ανατολή και το 40% του φυσικού αερίου από τη Ρωσία, υποστηρίζει έκθεση της Κομισιόν. Η εξάρτηση από τις εισαγωγές είναι ακόμη πιο έντονη στην Ελλάδα. Οι εγχώριοι πόροι πρωτογενούς ενέργειας περιλαμβάνουν κυρίως τον λιγνίτη και τις ΑΠΕ. Οι εγχώριοι πόροι υδρογονανθράκων είναι περιορισμένοι και ήδη έχουν εξαντληθεί. Υπενθυμίζεται ότι το 2000 η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας έφτανε το 69% και σύμφωνα με το σενάριο αναφοράς της ΡΑΕ πρόκειται να φτάσει το 71% το 2010, σκαρφαλώνοντας στο 76% το 2030. Αν θελήσουμε να δούμε πού πάσχει ενεργειακά η χώρα μας, θα παρατηρήσουμε ότι οι πιο προβληματικοί τομείς είναι ο τριτογενής (υπηρεσίες), ο οικιακός και ο τομέας των μεταφορών, όπου είχαμε αντιστοίχως αύξηση της κατανάλωσης, κατά 3 φορές στον τριτογενή τομέα 35% στον οικιακό και 28% στις μεταφορές την περίοδο 1990-2005. Στροφή στις ΑΠΕ Μια στροφή στις ΑΠΕ θα απεξαρτήσει σταδιακά και τη χώρα μας από τον άνθρακα, μία από τις κύριες ρυπογόνες πηγές ενέργειας. Σε διεθνές επίπεδο η στροφή αυτή είναι επιβεβλημένη, όχι μόνο για εξοικονόμηση ενέργειας, αλλά και για μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα από την καύση ορυκτών καυσίμων. Σας θυμίζω, λέει ο σύμβουλος του ΣΕΒ, ότι «το 2006 ο άνθρακας κάλυψε το 25% των παγκόσμιων ενεργειακών αναγκών, συμβάλλοντας στο 40% των εκπομπών του CO2 συντηρώντας έτσι το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Σε τόνους η παγκόσμια κατανάλωση άνθρακα έφτασε τα 3 δισ. ισοδυνάμου πετρελαίου -επίπεδο ρεκόρ! Η Κίνα κατέχει ποσοστό 39% της παγκόσμιας κατανάλωσης, οι ΗΠΑ το 18%, η Ε.Ε. το 10% και η Ινδία το 8%. Σε πρόσφατη έκθεσή της η Παγκόσμια Τράπεζα αναφέρει ότι η καύση του άνθρακα στην Κίνα ευθύνεται για 350.000 έως 400.000 πρόωρους θανάτους κάθε χρόνο, ενώ ετησίως οι νεκροί στα ανθρακωρυχεία της Κίνας ανέρχονται σε 5.000. Το Πεκίνο, από την πλευρά του, υποστηρίζει απλώς -και δικαίως για τους Κινέζους- ότι η προσπάθειά μας για ανάπτυξη, όπως και στον δυτικό κόσμο «περνά από τις συμβατικές πηγές ενέργειας». Το οξύμωρο είναι ότι η Κίνα, ενώ δεν έχει μπει στον χορό των εφαρμογών με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, έχει γίνει γίγαντας στις εξαγωγές ΑΠΕ! Τι σημαίνει όμως «επενδύει» στις ΑΠΕ; Ο Στέλιος Ψωμάς εξηγεί: «Πρωτίστως "επενδύει" σε μονάδες παραγωγής και εξαγωγής τεχνολογιών ΑΠΕ και δευτερευόντως σε έργα ΑΠΕ μέσα στην ίδια τη χώρα. Στα τέλη του 2006, η Κίνα είχε εγκαταστημένα 2.600 μεγαβάτ αιολικών, μόλις 3,5 φορές όσα έχει η μικρή Ελλάδα. Μάλλον φτωχό σκορ για ένα γίγαντα. Η γειτονική της Ινδία είχε 2,5 φορές περισσότερα αιολικά. »Εκεί που η Κίνα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στον πλανήτη είναι ο τομέας των ηλιοθερμικών, αφού έχει εγκαταστήσει τα 2/3 των ηλιακών θερμοσιφώνων σε παγκόσμια κλίμακα και διαθέτει μια εύρωστη εγχώρια βιομηχανία. Φωτοβολταϊκά »Σε ό,τι αφορά τα φωτοβολταϊκά, η Κίνα βλέπει ήδη στα μάτια τους δύο μεγάλους παραγωγούς, τους Ιάπωνες και τους Γερμανούς. Τουλάχιστον 1 στα 3 φωτοβολταϊκά πλαίσια παράγονται πλέον στην Κίνα. Σε επίπεδο εφαρμογών, όμως, η Κίνα παραμένει μια πολύ μικρή αγορά, με εφαρμογές κυρίως σε απομονωμένες επαρχίες που δεν διαθέτουν ηλεκτρικό ρεύμα». Η Κίνα πάντως επενδύει γενικώς προς όλες τις κατευθύνσεις: εργοστάσια άνθρακα, πυρηνικά, χτίζει στρατηγικές συμμαχίες με πετρελαιοπαραγωγούς χώρες. Κοντολογίς χτίζει το «μαγαζί της». Οσο για το Μπαλί, μάλλον το μπαλάκι για τις κλιματικές αλλαγές πάει στο μέλλον. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον άνθρωπο και τις συνθήκες ζωής στον πλανήτη Γη. www.enet.gr
3.12.07
Για τη ρύπανση του Σπερχειού
Την ακόλουθη επιστολή μας κοινοποίησε ο αναγνώστης μας Στέφανος Σταμέλλος
ΠΡΟΣ
Γραφείο κυρίου Νομάρχη
35100 Λαμία
2. ΜΜΕ
2) Το χρονοδιάγραμμα αποπεράτωσης του βιολογικού καθαρισμού Μακρακώμης – Σπερχειάδας και αν το δίκτυο αποχέτευσης των δύο κωμοπόλεων είναι έτοιμο να εξυπηρετήσει τη λειτουργία του.
3) Το χρονοδιάγραμμα και τη διαδικασία επικαιροποίησης της Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης του δικτύου NATURA 2000 για την περιοχή αυτή και γιατί προέκυψε η ανάγκη επικαιροποίησης της παλιάς, ποιοι είναι οι λόγοι αναθεώρησης.
Με εκτίμηση
Στέφανος Σταμέλλος
Πλούτωνος 1 35100 Λαμία
sstamell@otenet.gr
http://www.e-ecology.gr
http://oikologiki-lamia.blogspot.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
